In april 2020 deelden we het verhaal van Dolly (93) uit Voorburg. In deze update vertelt zij hoe het nu met haar gaat en over haar televisiedebuut
Voor het eerst op tv
Vandaag was een bijzondere dag: ik was voor het eerst op tv. Ze wilden graag met een oudere naar de stembus. Nou, dat wilde ik wel doen. Wel gek hoor, om jezelf terug te zien. Ik vond dat ik zo’n lage stem heb. Het was een leuke belevenis (NB: kijk hier de reportage terug van De Vooravond op NPO 1)
Bekende persoonlijkheid
Toen we naar het stembureau liepen, kwam ik verschillende mensen tegen hier bij mij in de buurt. Dan zeg je mekaar gedag. “Bent u een bekende persoonlijkheid in Voorburg?” vroeg Emma Wortelboer. Dat was echt grappig. Die cameraman voor ons moest de hele tijd achterstevoren lopen, met hele kleine pasjes. Daarom riep ik steeds ‘links’ en ‘rechts’, zodat hij wist waar hij heen moest lopen.
Partij voor de Dieren
Ik had wel een beetje weinig tekst. En ik had nog wel zo lopen repeteren op wat ik wilde vertellen over de Partij voor de Dieren, waar ik op heb gestemd. Ze kijken altijd zo neer op deze partij, maar het gaat over onze natuur, over het klimaat, voor je nabestaanden. We hebben over van alles en nog wat gepraat maar je ziet er bijzonder weinig van terug. Maar dat had ik wel verwacht. Het was al met al een heel leuke ontmoeting. Gezellige mensen, we hebben veel gelachen.
Buitengesloten
Na afloop gingen ze nog even met me mee terug naar huis. Maar jeetje, ik was de sleutel vergeten, ik kon er niet in! Ik had in de opwinding zo de deur achter me dichtgetrokken. Weet je, je bent alleen maar gefocust op de vragen die ze je stellen. Gelukkig deed na drie keer bellen een buurvrouw voor ons open, in haar nachtpon.
Zomertijd
Over twee weken gaat de zomertijd alweer in. Zelf ben ik nu twee keer gevaccineerd. Ik hoop dat we van de zomer weer een beetje kunnen leven. Op een terrasje zitten, elkaar een beetje ontmoeten, wat gezelligs doen. Laten we het hopen!
Dolly (92) uit Voorburg, woont in een seniorencomplex – april 2020
Kuikentjes
Ik ben geen type om de hele dag binnen te zitten. Je hebt zuurstof nodig en je moet een beetje in beweging blijven. Anders worden je spieren zo stijf dat je niet meer lopen kan! Bovendien, als je niemand meer ziet of spreekt, wat doet dat met je geest? Ik heb wat parkjes in de buurt en wandel daar naar toe. Af en toe ga ik even op m’n rollator zitten. Dan kijk ik naar de mensen, de bomen, de vogeltjes. Ik zag al een eend met kuikentjes. Alles begint uit te lopen, het is zo zonde dat nu niemand van de bloesem kan genieten!
Uit de wind
Elke middag ga ik in het park op een bankje zitten, uit de wind. Er komen dan kennissen, dan zitten we met z’n vieren, met onze rollators en scootmobielen, op zeker twee meter afstand van elkaar. Mensen die langs lopen hebben er schik in, steken hun duim naar ons op. Dat is lachen. We willen geen van vieren binnen blijven zitten. Een van de dames is 97, haar koppie is nog goed, ze kookt nog zelf en doet de boodschappen. Ik weet niet of ze iets mankeert, we praten liever niet over kwaaltjes.
Paaseitjes
Ik bof dat ik nog zo fit ben. Ik voel me sterk, ik denk dat ik het wel zou overleven. En anders is het mijn tijd he! Ik ben ook wel streng voor mezelf: ik mag iedere dag twee dingen snoepen, dan doe ik het doosje weer weg. Ik heb nu net paaseitjes gekregen van mijn nichtje. Krijg ook veel kaartjes en telefoontjes. Bellen vind ik prettiger dan e-mail en sms, je kunt wat vragen en krijgt meteen antwoord.
Grote tafel
Mijn kleinzoon heeft in Engeland corona opgelopen, hij is er flink ziek van geweest. Mijn kleindochter en haar gezin zaten ook in de lappenmand, achteraf denken we dat zij het ook hebben gehad. Ze testen niet zoveel mensen he. Mijn twee zoons komen nog steeds bij me langs, we houden wel voldoende afstand. Ze laten zichzelf binnen en we zitten aan de eettafel, allebei aan de kopse kant. Die tafel van mij is best groot hoor! De koffie zet ik in het midden. Dat gaat best.
Achterkantje
Morgen komt mijn hulp, want dingen als dweilen en stofzuigen kan ik zelf niet meer. We ontlopen elkaar een beetje, ik ga in de slaapkamer puzzelen tot ze weer klaar is. De thuiszorg komt nog een keer in de week om me te helpen douchen. Zij doet dan m’n achterkantje, ik m’n voorkantje. En ze droogt m’n voeten af, want daar kan ik niet bij. Verder doe ik alles zelf. Je komt dan wel dicht bij elkaar in de buurt, maar dat kan even niet anders. Je moet ook fris blijven he.
Pinpas
Boodschappen doe ik nog zelf, voor een dag of vijf. Ik hou angstvallig afstand, als ik iemand het pad in zie komen, ga ik naar een ander pad. Ik woon in een complex voor 55-plussers, kleinkinderen hadden beneden briefjes opgehangen of ze kunnen helpen met de boodschappen. Ik doe het liever zelf. En hoe moet dat dan met betalen? Ik wil mijn pinpas en code niet zomaar meegeven. Daar ben ik een beetje huiverig voor. De koffiekamer en de soos zijn gesloten, als buren zien we elkaar alleen nog in het voorbijgaan, dan zwaaien en roepen we even.
Foto’s uitzoeken
Ik ben mijn foto’s aan het uitzoeken. Heel leuk om alles weer even te zien, de tijd vliegt voorbij. Ik maak albums voor mijn zoons. Ben ook aan het opruimen, geen leuk handwerkje maar de tijd gaat er heel hard mee en het geeft wel voldoening. Ik vrees dat het nog wel een poosje duurt, zo rol ik er maar doorheen.
