Sanna Elkadiri (39) uit Eindhoven, werkt als verzorgende bij Zorggroep Elde Maasduinen. Sanna kreeg op 6 januari 2021 de allereerste vaccinatie tegen het coronavirus. Drie weken later was ze de eerste met een tweede prik
Ik ben vanaf de eerste uitbraak van het coronavirus bang geweest dat ik onze bewoners zou besmetten. Of mijn moeder of mijn kinderen. In de eerste golf werd onze regio zwaar getroffen. Ik had het gevoel dat ik me als zorgmedewerker nóg meer aan de regels moest houden dan andere mensen. Dat deed ik dan ook, nu nog steeds. Maar het beperkt me wel. Ik draag die beperkingen met liefde hoor! Maar sinds ik de vaccinatie heb gehad, is er toch een psychische last van mij afgevallen. Nu heb ik echt alles gedaan wat ik kan doen.
Niets gevoeld en geen bijwerkingen
Van bijwerkingen heb ik geen last gehad. Sterker nog: ik heb helemaal niets gevoeld! Maar dat kwam misschien door de adrenaline. Want het was wel spannend om de eerste te zijn. De hele wereld stond op z’n kop. Ik voelde me een echte VIP. Al die interview-verzoeken, het optreden bij Jinek, ik wist niet wat ik meemaakte. Het begon met een telefoontje van onze directeur op zaterdagmiddag. Of ik wilde meewerken aan het vaccinatieprogramma van VWS. Ze zochten een zorgmedewerker die als eerste het vaccin wilde krijgen. Ik ben ook ambassadeur van mijn locatie, vandaar dat hij aan mij dacht.
Top secret
Er waren meer kandidaten, dus ik dacht niet dat ik de eerste zou worden. Maar zondag stond mijn telefoon roodgloeiend: of ik het nog steeds wilde doen. Onze communicatieadviseur, de mensen van VWS, ze drukten me allemaal op het hart het met niemand te delen. Het was top secret! Maar mijn moeder heb ik het wel verteld, zij zei: “Doe het gewoon, je wilt dat vaccin toch.” Maandagavond om half elf hoorde ik dat ik de eerste zou zijn. Even later belde minister De Jonge, of ik het zeker wist. Hij zei: “Je gaat ook een boel negatieve reacties krijgen. Houd daar rekening mee. Je kunt nu nog terug.” Dat vond ik zo tof!
Neergezet als held
En inderdaad, er zijn ook onaardige dingen gezegd. Maar die vallen in het niets bij alle positiviteit die ik heb ervaren. Vervelende mensen heb je altijd. Daar heb ik niets mee. Dat laat ik van me afglijden. Het was een geweldige ervaring waar ik geen moment spijt van heb gehad. Het is gewoon heel eervol om de eerste Nederlandse gevaccineerde zorgmedewerker te zijn. Ook vanuit Marokko heb ik enorm veel reacties gehad. Dat ik mij als Nederlandse van Marokkaanse origine als eerste heb laten vaccineren heeft een enorme boost gegeven aan de vaccinatiebereidheid daar. Ik kreeg een mailtje van de koning van Marokko en een onderscheiding. Ik ben daar neergezet als held.
Maar wat ik het allerleukste vind, zijn de klasgenootjes van mijn kinderen, die hun spreekbeurt over mij willen houden. Daar werk ik natuurlijk graag aan mee. Wie weet kan ik zo ook wat meer bekendheid geven aan het belang van vaccineren. En voor iedereen die twijfelt, heb ik één tip: laat je informeren. Je neemt zelf de beslissing, maar goede uitleg kan enorm helpend zijn.
Het verhaal van Sanna is geschreven door Ingrid Brons en met ons gedeeld door Waardigheid en Trots.