Vanitha (66) uit Leiden, getrouwd, twee kinderen en drie kleinkinderen, gepensioneerd verpleegkundige
Lootjes trekken
Ik heb de hele coronatijd in het ziekenhuis gewerkt als verpleegkundige. In het begin waren wij erg bang wat de dag ging ons brengen. Op een dag moest iemand van onze afdeling naar de afdeling Longziekte om te helpen, omdat daar veel coronapatiënten lagen. De vraag was wie? Natuurlijk wilde niemand vrijwillig gaan. Dus er werden lootjes getrokken. Mijn naam werd getrokken.
Traan in mijn ogen
Ik pakte mijn tas en liep naar de Covid-afdeling. Ik was bang en er liep een traan in mijn ogen. Toen ik daar was kreeg ik twee erg zieke Covid-patiënten om voor te zorgen. Ik was erg bang; een vreemde afdeling, vreemde collega’s en twee zieke coronapatiënten. Ik voelde me zielig voor mijzelf.
Gedaan wat ik kon
Ineens kreeg ik heel veel kracht, ik heb de gegevens van de patiënten snel doorgenomen. Toen ik het Covid-pak had aangetrokken, ging ik naar de kamer. Mijn hartslag was erg hoog en ik voelde warm van binnen. Toen ik naar binnen ging, zag ik een heel zieke meneer die daar lag. Hij was erg blij mij te zien. Ik ging gelijk verzorgen en praten en luisteren naar de patiënt en heb alles gedaan wat kon.
Mijn beste dag
De patiënt was zeer dankbaar. Toen ik klaar was, ging ik met een tevreden gevoel de kamer uit en naar de andere patiënt. Toen ik klaar was met mijn werk, was het 23.30 uur. Ik pakte mijn fiets en ging naar huis. De hele weg terug naar huis was ik blij en trots op mijzelf en had ik een tevreden gevoel. Mijn beste dag als verpleegkundige.
Gelukkig mens
In december 2020 ben ik gepensioneerd, maar ik kon mijn werk niet missen. Nu werk ik twee dagen per week met oudere mensen in een verzorgingshuis. Ik ben een gelukkig mens. Ik geniet van alle kleine dingetjes, zoals lopen in het parkje met een koffie to go.