Marja (64) uit Zoetermeer, getrouwd, P&O adviseur, gaat over vier weken met pensioen
Vreemde gewaarwording
Ik vind het allemaal enigszins onwerkelijk. Alle vanzelfsprekende dingen vallen weg. Je contacten en je bewegingsvrijheid worden behoorlijk ingeperkt, wil je jezelf en met name anderen zo goed mogelijk beschermen. Ik vind het vooral vervelend dat ik mijn kinderen niet kan zien. Dat we risico lopen als we elkaar een knuffel zouden geven. Dat is een vreemde gewaarwording. Gelukkig ‘Zoomen’ we af en toe met elkaar, het is fijn om ze dan te kunnen zien. Ook het paasontbijt doen we dit jaar maar via Zoom. In het begin had ik er echt moeite mee, nu begint het langzamerhand steeds meer te wennen. Ik ben wel bezorgd over het moment dat de maatregelen versoepeld worden. Zouden mensen dan massaal domme dingen gaan doen?
Zelfzorg
Ik probeer me zo goed mogelijk aan de regels te houden, met name voor anderen. Om mijn eigen gezondheid ben ik niet zo bezorgd; ik zou mezelf nog wel een kans geven als ik ziek word, maar ik zou het niet op mijn geweten willen hebben om iemand anders te besmetten. Mijn man heeft een kwetsbare gezondheid. Voor hem pas ik extra goed op. Ik ga nergens meer heen behalve af en toe naar kantoor of naar de supermarkt. Als ik thuiskom, was ik eerst mijn handen voordat ik hem begroet. De zelfzorg schiet er soms wel een beetje bij in. Gisteren ben ik bijvoorbeeld helemaal niet naar buiten geweest, dan krijg ik ’s avonds rond 8 uur een beklemmend gevoel en denk ik: ik had er misschien toch goed aan gedaan om even naar buiten te gaan.
Nieuwsdieet
Ik heb mezelf op een nieuwsdieet gezet: ik kijk ’s ochtends en ’s avonds naar het journaal en daar laat ik het bij. Als je heel erg gaat nadenken over alle gevolgen voor de volksgezondheid en de economie dan word je angstig en onrustig. Toen ik bijvoorbeeld hoorde dat het virus tot wel 72 uur op oppervlakken kan overleven dan houdt dat me wel bezig. Die krengen zijn gewoon niet kapot te krijgen. Je bent redelijk weerloos, ook omdat het allemaal onzichtbaar is. Dat maakt het zo bedreigend. Maar ik kan niet meer doen dan ik al doe, dus ik probeer er maar niet al te veel mee bezig te zijn.
Bijna met pensioen
Eén dag per week ga ik naar kantoor, de rest werk ik thuis. Ik heb nog 14 werkdagen te gaan tot mijn pensioen. Voor mijn afscheid stond een speciale lunch gepland, maar die gaat nu niet door. In plaats daarvan ga ik met mijn manager aan een tafel twee meter uit elkaar zitten en gaan we beeldbellen met collega’s. Ik vind het natuurlijk niet leuk om op deze manier afscheid te nemen, maar het is relatief onbelangrijk vergeleken met de problematiek die nu speelt. Aan de andere kant vind ik het ook bijzonder om zoiets nog mee te maken aan het einde van mijn loopbaan. Er is op kantoor meer saamhorigheid. Je maakt vaker een praatje met collega’s die je normaal gesproken alleen werkinhoudelijk spreekt. Het geeft toch een soort verbondenheid: je bent onderdeel van een collectieve ervaring. Het kleurt de periode van het aflopen van mijn loopbaan.
Relativeren helpt
Als ik met pensioen ben, ga ik me richten op de dingen die wél kunnen. Je wordt er ook niet vrolijk van om er allemaal een groot drama van te maken. Relativeren helpt. Natuurlijk zou ik graag met mijn dochter gaan lunchen of een feestje geven voor familie om mijn pensioen te vieren, maar als ik dan denk aan alle mensen die ziek zijn of verlies meemaken dan denk ik: ‘wat heb ik nou te klagen.’ Het enige wat er echt toe doet is om er met z’n allen goed doorheen te komen.
Fijne huisbroek
Mijn hobby’s houden me lekker bezig: lezen, koken, naaien. Ik heb al een fijne huisbroek voor mezelf gemaakt. Als ik straks met pensioen ben heb ik daar meer tijd voor, daar kan ik me wel op verheugen. In de krant staat elke dag een tip voor kunst en cultuur. Ze zeiden dat je op internet rondleidingen kunt volgen door bekende musea zoals het Uffizi in Florence. Dat lijkt me prachtig! Ik vermaak me sowieso wel op internet. Er zijn honderden YouTube-filmpjes over allerlei naai- en kniptechnieken. Daar kan ik uren naar blijven kijken, zo kom ik de tijd wel door.