Loek (95) uit Rosmalen, woont zelfstandig
In de diepvries
Ik had voor mijn 95e verjaardag een klein huiselijk feestje georganiseerd. Een aantal oude vrienden, zowel in ouderdom als in lengte van vriendschap, uitgenodigd. We zouden in totaal met 20 personen zijn. Kan net in mijn appartement, met rustige personen en de stoelen pal naast elkaar. Leuke sterke verhalen, anekdotes uit de jeugdjaren en zelfs een voordrachtje. En natuurlijk blijven eten. Ik had de ingrediënten voor het kip- en tahugerecht al gekocht. Helaas, door het coronavirus heb ik alles moeten afzeggen en ging de slamatan niet door. Ik heb de gerechten toch gemaakt, en heb een groot gedeelte in de diepvries gedaan. Op mijn verjaardag heb ik er in mijn eentje lekker van gegeten.
Line dance
Ik mis de contacten met kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Ook mis ik de wekelijkse bijeenkomsten voor diverse activiteiten in het buurtcentrum, de maandelijkse Koempoelams, waar we als één familie een feestmiddag houden met muziek, line dance en Indische maaltijden. Verder mis ik mijn dagelijkse wandelingen langs de vijvers en parken van Den Bosch om uiteindelijk bij een bushalte met de bus terug te gaan. En de treinreizen naar Amsterdam of een andere grote stad om daar rond te lopen en een museum te bezoeken. Maar we zijn intussen flexibel genoeg geworden om ons zonder moeite om te schakelen en andere leuke en nuttige dingen te doen tijdens deze coronawereldellende.
Moegestreden
Als ik denk aan alle schoolgaande kinderen die gedwongen thuis moeten blijven en geen vakkundig of helemaal geen onderwijs krijgen. Is dat later wel in te halen? Ik denk aan mijn gedwongen leerachterstand tijdens de Tweede Wereldoorlog. Weliswaar duurde dit veel langer, maar ik heb dat nooit meer kunnen inhalen en het is mij blijven achtervolgen. Ik maak me zorgen om mijn kleinkinderen met hun gezinnen die nu nog werk hebben, maar voor hoelang? Ik denk aan mijn verre familie in Indonesia, in de kampongs, waar de gezondheidszorg bij lange na niet ideaal is. Waar medicijnen voornamelijk bestaan uit aftreksels van twijfelachtige planten, bladeren, stengels, wortels en andere ingrediënten uit de natuur. Hoe zal de opvang van de vluchtelingen uit oorlogsgebieden zijn? Zal daar genoeg geld voor zijn, of zijn we moegestreden? Zo maar een paar vragen die bij mij opkomen. En eentje voor mezelf; blijf ik een oude zeur?
Dagelijkse huishoudelijke taken
Omdat ik op mezelf in een appartement woon en geen hulp nodig heb, ziet mijn dagelijks leven er nu niet veel anders uit. Ik sta ’s morgens om acht uur op. Ik doe wat Tai Chi-bewegingen, al is vanwege mijn leeftijd de soepelheid er allang uit en gaat het wat langzamer. Ook sla ik sommige standen maar over. Na wat gehijg en een beetje bijkomen, fris ik me op en kleed ik me aan. Na het ontbijt volgen de dagelijkse huishoudelijke taken die ik op mijn gemak doe. Maandag is wasdag: drogen, opvouwen en opbergen. Dinsdag het strijkwerk en koken voor drie dagen. Woensdag boodschappen doen. Donderdag het bed verschonen en het toilet en de badkamer schoonmaken. Vrijdag het strijkgoed en alles in huis afstoffen. De zaterdagochtend staat in het teken van stofzuigen, daar doe ik bijna een halve dag over. De middag breng ik in de keuken door om gerechten voor een aantal dagen voor te bereiden. De zondagen breng ik door met veel lezen, zowel in boekvorm als op de iPad, en muziek luisteren. En uiteraard volg ik iedere avond het nieuws over dat wat ons allemaal bezighoudt, deze coronaellende.
Onderduiken
’s Nachts word ik wel eens met schrik wakker. Ik kijk dan angstig om me heen. Ik denk dan aan de tijd, heel lang geleden, dat ik een tijd lang angstig in een kleine ruimte moest onderduiken. Zodra ik merk dat er niets aan de hand is, slaap ik weer een poosje verder.