In april interviewden we Wouter (75), zie het verhaal onderaan. In deze update vertelt Wouter hoe het nu met hem gaat.
Het is een waterleiding
Mijn gezondheid is helemaal gewijzigd door die prostaat. Daar ben ik vorige week aan geholpen. Eigenlijk hoor ik te lopen en in beweging te blijven, maar dat gaat niet van harte. Voorlopig ga ik niet naar buiten. Het is een waterleiding daar beneden en ik ga niet voor joker lopen. Met dat mooie weer heb je toch een lichte broek aan en daar zie je iedere spetter op. Ik ga zo lekker op mijn balkonnetje achter zitten met een bakkie en dan geloof ik het wel.
Jongeren gaan niet dood, oudjes wel
Bang ben ik niet geweest, ik heb niet stilgestaan bij corona. En ik kom toch met genoeg mensen nog in aanraking, dan kan het wel eens link zijn. Ik wil nog niet zeggen dat de bui over is, want het steekt weer de kop op. Het zijn alarmerendere berichten met de jeugd, ze hebben maling aan alles. Zij gaan er niet dood aan, maar de oudjes wel. Ik houd mij deze zomer op de achtergrond.
Trump had het niet verwacht
Die beurzen zijn niet hersteld en dat zal voorlopig niet gebeuren ook. Het is nog steeds een brok ellende. Ik kan niet anders dan maar gewoon verder leven. Ik heb het wel een keer eerder meegemaakt, maar deze viel zwaar tegen. Ik had het niet verwacht, maar Trump ook niet. Onder hem ging het goed met de economie, maar nu loopt hij met een mondkapje en draait het liefst alle Chinezen de nek om. De economie in China leeft de laatste tijd weer een beetje op, dat kan je van Amerika niet zeggen. Dat is haat en nijd onderling en zo zal het wel blijven.
Ze doen moeilijk bij Trouw
De dag begin ik achter de computer en lees ik mijn krantje. Tegenwoordig gaan ze moeilijk doen bij Trouw, dan zeggen ze: ‘Je hebt al zoveel artikelen gelezen’ en dan krijg je een lijst met abonnementen. Vroeger had ik een abonnement, maar die heb ik opgezegd. De zaterdagskrant met al die bijlagen: weg ermee. In heb begin vond ik het jammer, maar nu niet meer. Het scheelt veel tijd, je gaat onwillekeurig ook dingen lezen waar je niets aan hebt.
Een computer van de baas
Ik ben te laat in de moderne apparatuur gestapt en ik heb geen familie die er interesse in heeft. Ja in Canada, maar hier in Nederland is het niets. Ik kon op het werk cursussen volgen, maar toen stond ik ineens op straat en was het niet meer nodig. Je kon ook nog een computer kopen van de baas, ja van je eigen centen natuurlijk. Dat stelde eigenlijk ook niet veel voor.
Het gaat beteren
Ik ben optimistisch, het gaat beteren, anders kunnen ze de hele tent wel dichtgooien en volgens mij moet het wel een keer ophouden. Maar ja als de jeugd er ook al de brui aan geeft … We moeten nog maar niet denken aan de donkere dagen die gaan komen. Normaal was ik dan altijd buiten, kon uren lopen en genoot dan van alle lichtjes en versieringen. Tegen de donkere dagen zie ik niet op, het passeert vanzelf.
Wouter (75) uit Den Haag, alleenstaand, afhankelijk van anderen
Jan Lul
Mijn leven ziet er niet veel anders uit, dan anders. Ik ben gewoon enorm beperkt in mijn bewegingsvrijheid, corona of geen corona. Volgende week ga ik misschien wel weer eens een stukje buiten lopen, want ik heb het gevoel dat ik helemaal dichtgegroeid ben de laatste dagen. Afgelopen woensdag had ik nog een afspraak in het ziekenhuis, ben gegaan, maar wel voor Jan Lul. Ik had gewoon eerst even in mijn brievenbus moeten kijken, want daar bleek een afzegbrief in te liggen. Meestal sturen ze een e-mail, maar nu dus een brief.
Voor maanden koffie
Verder heb ik voorlopig nog niet veel hinder van de crisis ondervonden. In de winkels was tijdelijk het een en ander niet verkrijgbaar, maar als er een run op iets is, heb ik altijd het nakijken. Inmiddels ben ik daarop voorbereid. Ik heb zoveel koffie besteld bij Koffievoordeel dat ik maanden vooruit kan. Helaas werden mijn online boodschappen bij de Jumbo niet geaccepteerd, maar toen kwam er een belletje van mijn buurman of hij boodschappen mee kon nemen, nou dat was uit de hemel gegrepen.
Youp
Ik zie het hier nog niet zo hopeloos worden als in New York of Italië. Als je maar voldoende afstand houdt, zie ik het wel langzaam wegglijden. Waar ik wel even van schrok was het 16-jarige, kerngezonde meisje in de buurt van Parijs. Ze mankeerde niets, begon te sputteren en te stotteren, werd opgenomen en overleed. Dan lees je iets verder in de krant over een vrouw van 95 in Italië die uit het ziekenhuis is ontslagen. Dat is de omgekeerde wereld. Nou ja, ik heb toch ook wel een beetje angst. Voorheen niet, toen dacht ik longen te hebben als de beste en rookte me te barsten. Maar nu heb ik te horen gekregen dat ik hartpatiënt ben en nu is het toch anders. Als ik nu corona krijg, dan wordt het toch link en daar komt bij dat mijn leeftijd ook link is. Maar ja, als je het krijgt weet je ook niet in welke mate je het krijgt. Youp van ’t Hek kreeg het en is inmiddels ook weer thuis.
Verkeerd gegokt
Ik heb zeker de eerste gevolgen van corona al ondervonden: mijn financiële situatie. Alle beurzen zijn in elkaar gestort en ik dacht: ‘Zo’n vaart zal het wel niet lopen.’ En toen was ik net te laat met verkopen. Helemaal verkeerd gegokt natuurlijk, ik gok altijd verkeerd in mijn leven. Ik heb pensioen hoor, mij hoor je niet klagen, ik kom mijn dag wel door. En over dat geld dat als brandhout verloren is gegaan, maak ik me ook geen zorgen, want ik wilde toch niets kopen. Er zijn behoorlijk wat mensen die het wel echt voor hun kiezen krijgen. Neem mijn schoonmaakster, mijn lichtpuntje in de week. Ze werkt op de Haagse Markt, maar niet in de levensmiddelenhandel, dus haar kraam is gesloten. Ze heeft nu gesolliciteerd in de zorg. Ik hoop dat dat wat wordt.
Teveel aan mijn hoofd
Van vervelen is geen sprake, ik heb nog zoveel dingen liggen om te doen, daar kom ik tot nu toe ook niet doorheen. Dan kan ik maar beter alles opschuiven, een glaasje nemen en denken: ‘Ik geloof het verder wel.’ Eigenlijk heb ik veel te veel aan mijn hoofd en daar kom ik ook niet uit. Ik weet niet wat het is, jongeren vatten het allemaal zo makkelijk op. Daar blijft alles beter hangen, maar de laatste jaren lukt dat mij niet meer. Nu ook weer zit ik met een iPhone te kloten, dan denk ik: ‘Waar ben ik nu weer mee bezig?’ Ik ben blij dat ik een buurman heb die me altijd helpt. Dat is positief!