Trix (78) uit Leiden, gepensioneerd, woont alleen
Zoon weer in huis
Mijn zoon van 51 jaar heeft sinds zijn tienerjaren schizofrenie. Hij woont begeleid in Oegstgeest. Daar heeft hij een leuk appartementje waar hij het erg naar zijn zin heeft. De bewoners nuttigen de avondmaaltijd gezamenlijk. In het weekend kwam hij altijd bij mij. Tijdens de lockdown kwam helaas de regel dat de bewoners niet van hun kamers af mochten. Het leek mij vreselijk voor hem om zo opgesloten te zitten. Ik heb toen gezegd: ‘Pak je spullen en kom naar mij toe’.
Logeren
Hij heeft uiteindelijk drie maanden bij mij gewoond. Ik vond het heel leuk. Af en toe hadden we wel ruzie, maar dat hoort erbij. Hij helpt mij in het huishouden. Laat af en toe de hond uit, doet de afwas en zet het vuilnis buiten. Later is hij ook nog een weekje komen logeren omdat hij klachten had en hij weer niet naar buiten mocht tot de testuitslag. Het was wel wat krapjes qua financiën, maar hij kon gelukkig ook zijn steentje bijdragen.
Corona
Het logeren was heel leuk maar het was nog steeds niet wenselijk. Mijn zoon woont heel fijn in Oegstgeest en is daar graag. Daarnaast werkt hij drie halve dagen in een bakkerij en hij vond het heel jammer dat dat niet door kan gaan.
Line dancing
Ik beweeg veel, dat houdt je gezond. Ik sport bij de fysiotherapeut en doe aan line dancing. Het uitlaten van mijn hond zorgt ervoor dat ik sowieso vier keer per dag de deur uit moet. Daarnaast lees ik graag. Dat is een hobby die niks te lijden heeft onder de coronamaatregelen.
Toekomst
Ik ben benieuwd wat de toekomst brengt. We wachten maar af wat voor maatregelen er nodig zijn om het virus weer onder de duim te krijgen. Komt er een nieuwe lockdown, dan is mijn zoon natuurlijk weer van harte welkom.