In april interviewden we Netty (74), zie het verhaal onderaan. In deze update vertelt Netty hoe het nu met haar gaat.
Zin in een bakkie?
We zijn sinds een paar weken weer langzaam opgestart met ons huiskamerproject Laakse Lente. We zijn begonnen met twee mensen, als dat goed gaat komen er drie mensen, maar niet meer dan vier. Je ziet en merkt ook dat de mensen er zo’n behoefte aan hebben, even wat anders dan alleen maar corona. Dat hebben we zelf ook: het is stil in huis, je loopt zowat tegen de muren aan. Wat moet je nou weer doen? Ik begrijp alles, maar ik word gek van de stilte. Dus we zijn nu weer begonnen met drie keer in de week. Ik heb ze gewoon gebeld: joh, heb je zin in een bakkie, even kletsen? Nou dat vinden de mensen hartstikke leuk, in vijf minuten tijd staan ze er al.
Veel gezelliger
Eigenlijk is het veel gezelliger met een klein gezelschap. Je hebt oog en oor voor elkaar. Met een hele huiskamer vol is het ook gezellig, maar dan anders. De ouderen zijn helemaal niet bang, die denken ‘als ik het krijg, dan krijg ik het’. De anderhalve meter kunnen we prima aanhouden, nou dan zal het een meter zijn. Mensen zitten niet stijf naast elkaar. Ik heb gezegd ‘je mag komen, maar ik raak niemand aan’. Ik ga niet knuffelen. Iedereen vindt het heel fijn, ze hebben hun loopje en kunnen anderen weer zien. Na afloop maken we alles weer schoon.
Hunkeren naar contact
Ik denk echt dat het op termijn weer ouderwets vol gaat zitten want de mensen hunkeren echt naar contact. Ik bel ze regelmatig op en dan vraag ik: ‘hoe is het?’ En dan wordt er gezegd: ‘O, ik zou er alles voor over hebben om weer even bij jullie te komen.’ En dat mag nu, en als het mooi weer is kunnen we ook buiten zitten. Maar voorlopig zal het nog niet vol zijn.
Tweede golf
Ik ben nu heel erg bang voor wat er gaat gebeuren als iedereen terug is van vakantie. Want we krijgen een tweede golf, dat voel ik. Ouderen weten wat er speelt, de jeugd is niet bang, die denkt daar niet over na. Hier in Den Haag zie je heel veel mondkapjes. We zijn een weekendje weg geweest naar Elburg en Amersfoort: ik heb geen mondkapje gezien, helemaal niks! Ik vind het zelf ook vervelend hoor, ik gebruik het alleen in het OV. Hier in Den Haag loop ik nog steeds naar de Albert Heijn. Bepaalde groepen mensen houden gewoon pertinent geen afstand waardoor ik over het fietspad moet lopen. Een vrouw van ons huiskamerproject is overleden aan corona. Ze had een hersenbloeding gehad en is uiteindelijk in het verzorgingshuis terecht gekomen. Daar is ze besmet geraakt.
Tulpen van de KLM
Er was nog een leuke actie van de KLM. We hebben een lid en haar schoonzoon werkt bij de KLM, hij zei: ‘Joh, wij hebben een actie gedaan onder het KLM personeel en willen ouderen in Nederland een bloemetje geven. Mogen wij de ledenlijst hebben? Dan kunnen we een bloemetje afgeven.’ Ik zei dat wil ik wel, maar dat kan niet met de wet op de privacy. Toen zei haar schoonzoon, dan kunnen jullie ze beter zelf geven, ik breng ze wel bij jullie langs. Dus we kregen 60 bossen tulpen en die zijn Leo en ik gaan rondbrengen. Zijn we een hele dag mee bezig geweest. Ik was doodmoe maar het was hartstikke leuk, want je ziet ze allemaal weer even.
Weer op pad
Drie weken daarna belde omroep MAX. Zij wilden met ons naar een aantal ouderen om een bosje bloemen te geven. Want ze willen in het programma Meldpunt vragen aan de ouderen hoe ze het vinden dat ze niet bij ons in de huiskamer kunnen komen. Dus toen zijn we weer met MAX op pad geweest! We doen veel, ze kunnen aan ons alles vragen en we staan gelijk klaar. Eerst was ik heel erg bescheiden maar nu niet meer, ha ha.
Lelijk gevallen
Het was mooi weer en ik dacht, ik ga lekker in het zonnetje lopen en nam een hele andere route, wat ik nooit doe. En vlak bij huis val ik. Ze waren pas op die stoep bezig geweest, dus er lag nog allemaal grit. Dat heb ik in mijn knie en elleboog gekregen. Ik ben overeind geholpen door een ouder echtpaar, ze hebben mij naar huis gebracht en daar heb ik alles schoongemaakt. Ik vond het niet nodig om naar de dokter te gaan omdat zij het al zo druk hebben. Maar na twee dagen werd de knie rood en dik, toen ben ik toch maar gegaan. Mijn knie en elleboog gingen helemaal in het verband, ik denk wat krijgen we nou allemaal? Maar het deed ook echt wel zeer. Ik moest daarna drie keer in de week bij de huisarts komen. Ook waren de banden of spieren van mijn schouder beschadigd, daar heb ik fysio voor gehad. Nu kan ik weer fietsen en ben ik gelukkig niet meer van het OV afhankelijk.
Niet kniesoren
Mijn man Leo heeft het wel moeilijk gehad met de stilte thuis. Hij vond er op een gegeven moment helemaal niks meer aan. Maar ik zei: ‘Kom op, we moeten er zelf wat van maken.’ Het heeft geen zin om somber te zijn. Ik zeg, we gaan gewoon lopen, lekker naar buiten en in de frisse lucht. Daar knap je echt van op. En niet kniesoren van ‘ik verveel me.’ Dus we hebben heel veel gewandeld. Hij is nu superblij dat er weer mensen mogen komen. Hij zit nu ook weer achter de computer. Hij moet gewoon alles van zich afschrijven.
Stiekem even knuffelen
Met ons samen, ons gezin, de kinderen en kleinkinderen gaat het allemaal goed, we zijn gezond en ik hoop dat dat voor de meeste mensen Nederland geldt. We zien onze kinderen en kleinkinderen gelukkig weer. We kunnen gewoon lekker bij elkaar in de tuin zitten, maar raken elkaar niet aan. Mijn kleindochter van 23 zegt, als haar moeder het niet ziet, ‘O oma, even knuffelen want ik mis dit zo verschrikkelijk. Ik vind je zo verschrikkelijk lief.’ Ik vind het heel triest dat er geen bezoek mocht komen in de verpleeghuizen. Ik mag ook niet bij mijn lievelingsoom van bijna 90 komen. Alleen zijn drie dochters. Ik begrijp het allemaal wel, maar leuk is het niet. Laten we maar met zijn allen duimen dat er niet een zware tweede golf gaat komen.
Netty (74) uit Den Haag, getrouwd met Leo, initiatiefnemers De Laakse Lente – april 2020
Zigzaggen
Ik vind het een hele enge tijd. Heel erg griezelig en stil. Ik ben bang om besmet te worden. Ik heb zelf last van reuma en suiker. Vanmorgen kwam er een fotografe van het Algemeen Dagblad, voor een interview dat we hebben gegeven. Achteraf realiseerde ik me dat we helemaal geen anderhalve meter afstand hebben gehouden. Het is zo moeilijk om daar consequent aan te denken. Maar als ik nu naar de Albert Heijn ga, neem ik de tussendoor weggetjes en ga ik niet door de drukke straat heen. Zo kan ik nog een beetje afstand houden van de mensen. Anders blijf je zigzaggen.
Wel en wee
We waren altijd erg druk met ons huiskamerproject De Laakse Lente (www.delaakselente.nl). Dagelijks tussen half 7 en 7 uur stonden we op, ontbeten we, maakten we de huiskamer op orde, wc even nalopen, koffie aanzetten. Om 9 uur stonden de eerste mensen al voor de deur. Op maandagen en donderdagen waren het drukke ochtenden, met soms wel twintig mensen. Mensen die zich alleen voelen en behoefte hebben aan gezelschap. De ochtenden vliegen dan voorbij, er wordt heel wat gekakeld! In de middag deed ik vaak een boodschapje en ging ik langs bij de mensen die in verzorgingshuizen liggen. Het is nu iedere morgen stil in onze huiskamer. Kijk de mensen die normaal gesproken elke dag naar ons toekwamen kunnen nu niet meer komen, maar ik bel ze nu zelf elke dag. Ik wil toch een beetje op de hoogte blijven van hun wel en wee. Ik mis natuurlijk ook mijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Waar ze voorheen langs konden komen, staan ze nu voor het raam te zwaaien. Ook heb ik veel contact met ze via de app.
Eigen mening
Ik volg veel op tv over de coronacrisis maar laat me niet erg beïnvloeden door alle negatieve verhalen. Ik heb mijn eigen mening en mijn eigen doen en laten. Ik probeer me aan de richtlijnen te houden. Ik maak me wel zorgen over wat er hierna gebeurt. Welke invloed heeft dit op de wereld? Trump die het eerst afdoet als een griepje en nu ziet wat er allemaal gebeurt. China, Amerika, Spanje, het is overal ellende.
Waardering
Er is meer waardering voor mensen in de zorg, de brandweer, politie. Er wordt zo goed samengewerkt. Ik hoop dat dat zo blijft, die waardering voor elkaar. Ik erger me aan de mensen die zich niks aantrekken van de regels en toch gewoon in groepjes bij elkaar blijven staan. Of de filmpjes waarin mensen in elkaar worden geslagen als ze iets over de afstand zeggen. Ik hoop dat mensen wat elkaar voor over hebben. We moeten het samen doen. Samen zijn we deze wereld. En de tijd bepaalt de rest.