Cor (75) uit Driebergen, getrouwd
Longproblemen
Wij zijn nu al zo’n vijf weken binnenshuis. We hebben dat vanaf het begin besloten, omdat het heel vervelend zou kunnen uitpakken. Mijn vrouw is gezond, heeft geen klachten. Maar ik blijf een beetje gevoelig voor m’n longen, heb COPD. In het begin hoorde je al dat corona heel erg op je longen slaat, toen dacht ik, ik ben er klaar mee. Wij blijven binnen.
Geen bezoek in huis
We wonen op de begane grond, ons terras grenst aan een gemeenschappelijke tuin. Op zondag doet onze dochter de boodschappen, op woensdag onze kleindochter. Ze kunnen omlopen en de boodschappen afgeven, ze hoeven niet door het huis heen. Ze schuiven dan aan op het terras, op een afstandje. Dan praten we gezellig. We willen geen bezoek in huis, maar je kunt het bijna niet tegenhouden. Zo hebben we lekkage in huis, hoogst vervelend. Het komt van boven. Er zijn al een paar loodgieters komen kijken. Dan sta je met z’n tweeën in zo’n krap verwarmingshok. Daar heb ik wel een beetje stress van, daar moet ik eerlijk in zijn. We maken daarna alles heel goed schoon.
Afstand houden in de sportschool
Voorheen ging ik drie keer per week naar de sportschool. Uurtje of anderhalf trainen, dan de sauna in, kopje koffie. Nu zag ik op tv dat de sportscholen misschien weer open mogen, maar hoe dan? Met een paar mensen naar binnen, de helft van de apparaten is afgeplakt om afstand te houden. Ben je klaar met je oefeningen, dan mag je je eigen niet douchen, hup je trainingspak weer aan en naar huis. Dan is de hele aardigheid er toch vanaf? Ik merk het wel, dat ik nu minder sport. In de eerste week deden we nog wel oefeningen in huis. Dat werd elke week wat minder. Ik voel wel dat mijn conditie achteruit is gegaan. Een half uurtje lopen zou nu wel genoeg zijn.
Kleine ondernemers
Ik vind het vooral lullig voor de jonge mensen. De vakanties, festivals, de Vierdaagse… kunnen ze allemaal op hun buik schrijven. De vriendin van mijn kleinzoon zou voor haar studie een half jaar naar Colombia gaan, dat gaat ook niet door. Mijn zoon en dochter zijn zelfstandigen, die moeten nu alle zeilen bijzetten om bezig te blijven. Kleine ondernemers zoals kappers, die van de ene op de andere dag niets meer beuren, al die zaken gaan zometeen naar de filistijnen. Daar maak ik me wel zorgen over.
Het politieke spel
Ik ben van huis uit geen VVD’er maar Rutte doet het geweldig goed. Ik vind het een ontzettend stabiel en goed onderbouwd verhaal. Vanmiddag is er weer een debat, er zal dan wel weer een hoop kritiek over hem gespuid worden. De oppositiepartijen zijn bij voorbaat al tegen, zo werkt die wereld nu eenmaal. Maar als ze hun verstand gebruiken dan zouden ze wel anders reageren.
Samen Netflixen
Voor ons is iedere dag hetzelfde. We staan vroeg op, lezen de krant, drinken koffie. Dan gaan we lezen of wat internetten, een filmpje kijken. Onze dochter heeft laatst Netflix geïnstalleerd op de laptop. We hebben The Crown gekeken, The Windsors, Diana. De hele Britse koninklijke familie hebben we gehad. Wat een leven, dat wil je niet weten! Ik zou voor geen miljoen met ze willen ruilen. Ik lees graag geschiedenisverhalen, zoals over de Boerenoorlog toen Churchill nog oorlogscorrespondent was. Die duikt dan weer als premier op in The Crown. Mooie serie. Mijn kleinzoon heeft een idee om met kabeltjes de laptop op de tv aan te sluiten, maar ik vind het niet zo’n noodzaak. Het beeld is keurig zo en we zitten lekker knus naast elkaar, dat is ook wel leuk.
Nadenken over vissen
Ik ga graag vissen, daar heb ik wel veel over nagedacht. Aan de ene kant denk ik: het zou moeten kunnen. Maar dan moet ik een stuk rijden, mijn vriend ophalen die geen auto rijdt, samen naar ons visplekje, en dan anderhalve meter uit elkaar zitten. Dat geeft gewoon nog niet de bevrediging, de vrijheid die je er leuk aan vindt. Maar ja, dat anderhalve meter gedoe, ik denk wel dat dat blijft totdat er een vaccin is. Dat duurt zeker nog wel een jaar. Dus je moet op een gegeven moment toch gaan nadenken over de dingen die je leuk vindt, hoe je die toch kunt doen.
Begrafenis via de website
Vanmiddag hebben we een begrafenis, van de vader van een vriendin. Gelukkig kunnen we die bijwonen via de website van het crematorium. Een in-en-in-triest verhaal. Die man was dement en had corona, niemand mocht erbij komen. Terwijl hij lag te sterven, stond zijn dochter buiten met hem aan de telefoon te praten. Zijn laatste vijf minuten. De verzorgende hield de telefoon tegen die man zijn oor. Zo is hij overleden. Dat gaat je toch door merg en been?