Bep (85) uit Bodegraven, woont zelfstandig, heeft zelf recent corona gehad
Alles is dicht
Het is een heel vervelende tijd. Je kunt niet meer gaan waar je wil. Voor de coronacrisis ging ik altijd veel op pad. Ik ga nu ook nog hoor, ik blijf niet de hele dag in huis zitten, maar vroeger ging ik veel meer. Ik ben bijvoorbeeld lid van de kaartclub. We gingen altijd overal naar toe om te kaarten, maar dat is nu niet meer. Nu is alles dicht.
Woensdag patatdag
Ik ga nog wel veel naar vriendinnen. Dan doen we met elkaar af en toe nog wel een potje kaarten, maar het is niet hetzelfde. Er zijn er ook veel die niet meer willen. Die durven niet meer. Dat vind ik heel erg jammer. ‘Ja, straks krijg ik het,’ zeggen ze dan. Nou ja, dan krijg je het. En dan? Dan is het zo. Zelf ben ik gelukkig niet zo bang aangelegd. Ik ga ook nog elke week op woensdag patat eten bij mijn dochter. Haar kinderen komen dan ook, dat is heel gezellig.
Naweeën van corona
Begin november heb ik zelf corona gehad. De ziekte zelf was niet zo erg, maar ik heb nu nog naweeën. Dat vind ik bijna net zo erg. Dan zit ik gewoon en dan is het ineens net alsof ik in elkaar zak. Van de week heb ik de dokter erover gebeld, maar hij zegt dat het erbij hoort en dat het nog wel een poosje kan duren. Wat ik vooral vervelend vind, is dat het zo onvoorspelbaar is. Het gaat soms een hele dag goed, dan heb ik nergens last van en dan ineens overvalt het me weer. Heel vervelend! Ik heb het nou eenmaal gehad, dan moet het ook over wezen.
Prakkie op je deurmat
Het moment dat je hoort dat je corona hebt, is een heel naar moment. Het is dan net of je ineens melaats bent verklaard. Geen mens komt meer. Ik kan het wel begrijpen allemaal, maar het is niet makkelijk. Je zit eigenlijk de hele dag te wachten tot er iemand komt en als ze er dan zijn, komen ze niet eens binnen. Dan gaat de bel en staat er een prakkie op je deurmat, maar je familie gaat halverwege de gang staan. Daar voelde ik me heel eenzaam door. Je weet ook wel dat het zo zal gaan, maar toch viel het elke keer weer tegen. Mijn kleindochter kwam nog wel op het balkon zitten met een mondkapje op en de deur op een kiertje, terwijl ik binnen zat. Zo konden we toch nog een beetje praten. Dat heb ik erg fijn gevonden.
Oma Leny
De andere oma van mijn kleindochter heeft het ook gehad. Ik ben die zondag voordat ik ziek werd namelijk nog wezen kaarten. Leny heeft toen de hele tijd naast me gezeten, ook in de auto. Ik was toen al niet helemaal fris, maar ik dacht dat ik blaasontsteking had. Dat had ik namelijk vlak daarvoor ook gehad. Zij is er gelukkig niet zo ziek van geweest als ik en ook van de naweeën heeft ze niet zoveel last.
Wel of geen vaccin?
Het is heel erg dat de besmettingen zo opgelopen zijn. Wanneer komen we er ooit vanaf? Misschien met zo’n spuit. Ik vraag me af of ik het vaccin moet hebben. Ik heb toch al corona gehad. Je weet ook niet wat zo’n spuit in je lichaam gaat doen. Wat zijn de langetermijneffecten? Niet voor mezelf, want ik ben al 85, maar voor al die jonge mensen.
Bunker om me heen
Ik ga nu weer veel naar buiten. Vanochtend ben ik bijvoorbeeld even op de fiets naar het dorp geweest. Ik ben niet bang om weer besmet te worden. Van de week werd ik gebeld door de GGD. Ze zeiden dat ik een bunker om me heen heb qua antistoffen; ik raak niet meer besmet. Daar houd ik me dan maar aan vast. Vanmiddag ga ik ook weer naar Leny.