Klavdiya (79) uit Zolotoe (regio Loehansk, Oekraïne), slecht ter been, woont alleen. Moest in 2014 de stad Pervomaisk ontvluchten vanwege het gewapende conflict in Oost-Oekraïne
Desinfecteren met wasmiddel
Ik hoorde voor het eerst over het coronavirus op het nieuws op televisie, toen het virus in andere landen net was uitgebroken. Ik kwam meer te weten over de COVID-19 pandemie via Elena, een vrijwilligster van HelpAge. Ze vertelde me alles over de eerste symptomen van de ziekte, hoe je je ertegen kunt beschermen en over persoonlijke hygiëne. Ik hou me nu heel strikt aan die regels. Om te desinfecteren gebruik ik simpele middelen die ik in huis heb, zoals wasmiddel, alcohol en waterperoxide. Als ik buiten ben geweest, dan borstel ik mijn schoenen en hang ik mijn kleren uit in de buitenlucht.
Bezorgd om mijn dierbaren
Mijn kinderen bezochten me al niet zo vaak, en nu er geen verbinding meer is met het openbaar vervoer kan ik alleen nog contact met ze houden via de mobiele telefoon. Ik ben al op leeftijd en heb veel ouderdomsziekten. Ik kan me niet zo goed in huis verplaatsen en ga bijna nooit naar buiten. Toen de pandemie net begon, leek het alsof er niets was veranderd in mijn leven. Maar nu ben ik voortdurend bang en bezorgd voor mijn leven en dat van mijn dierbaren. De steun van vrijwilligster Elena is voor mij onmisbaar, dankzij haar bezoekjes voel ik me niet zo alleen en hulpeloos.
Zelf een mondkapje genaaid
Nu zijn we met het hele land in quarantaine. Wij zijn zo goed als afgesneden van de steden in de buurt. We hebben hier een gezondheidscentrum met een verpleegkundige. Maar zoals het er nu uitziet, probeer ik zo min mogelijk de straat op te gaan. Ik bezoek het gezondheidscentrum niet want ik wil niet ziek worden. Je hebt een mondkapje nodig om boodschappen te doen, maar onze drogist heeft geen mondkapjes of desinfecterende middelen meer op voorraad. Met wat hulp van de vrijwilliger uit mijn dorp heb ik een mondkapje genaaid om mezelf tegen het virus te beschermen.
Prijzen schieten omhoog
Er zijn meerdere supermarktjes in ons dorp, er is voldoende aanbod van voedsel, dat is geen probleem. Wel schieten de prijzen omhoog van eten en andere benodigdheden. Ik heb een klein pensioentje, van 2.647 grivna per maand (ongeveer 90 euro). Ik ben heel zuinig met alles, want ik weet niet wat er morgen gebeurt. Ondanks alles probeer ik niet in paniek te raken of depressief te worden. Ik doe mijn best om de richtlijnen van de artsen te volgen en hou mijn gezondheid goed in de gaten.
Het verhaal van Klavdiya is ingezonden door HelpAge International, een netwerk van organisaties die zich inzetten voor oudere mensen in 85 landen, overal ter wereld. Het HelpAge-netwerk ondersteunt zo miljoenen ouderen om een veilig, gezond en waardig leven te leiden.
To read Klavdiya’s story in English, please click here.