Jan (63) uit Gelderland, samenwonend, muzikant
Vakantie in Reek
Mijn partner en ik zouden naar Portugal gaan. Maar corona gooide roet in het eten. We gingen daarom op zoek naar een vakantiebestemming in Nederland. We kozen voor Zeeland en Brabant. Airbnb bracht ons in Reek, een dorpje dichtbij de Maas. Van Reek hadden we nooit eerder gehoord, het bleek een leuke bestemming met vriendelijke inwoners.
Zorgboerderij
We verbleven op een zorgboerderij waar de werknemers ons interessante verhalen vertelden. Hier leerden we een andere kant van corona kennen. Door het virus waren cliënten al een tijdlang niet geweest en toen ze weer welkom waren, bleken velen er slecht aan toe; de weg volkomen kwijt door gebrek aan structuur. Het personeel had er de eerste tijd weer de handen aan vol. Mijn respect en bewondering voor allen is door de verhalen nog groter geworden dan voorheen: chapeau!
Nieuw ritme
Ik werk als muzikant op basisscholen en maak muziekonderwijs-programma’s. Qua inkomsten als zzp-er in de muziek is het een beroerde tijd. Ik heb al 28 jaar een goed lopend bedrijf, maar omdat ik nauwelijks meer op de scholen mag komen door het virus is dat financieel een behoorlijke aderlating. Het is echter niet allemaal negatief. Ik had tijd om de website voor mijn bedrijf aan te pakken en ook voor mijn partner nam ik meer tijd. We hebben in coronatijd bijvoorbeeld een ritme ontwikkeld om elke dag te gaan wandelen en dat laten we niet meer los. De tuin is ook grondig aangepakt en ziet er prachtig uit. Ook mijn vrouw heeft inmiddels gekozen voor een andere, minder stressvolle, baan. We zijn veerkrachtig en laten ons niet uit het veld slaan.
Minder gehaast
Al met al brengt corona dus ook iets goeds. We zijn meer tot rust gekomen want het gehaaste leven voelde niet goed. Onze kinderen werken hard en ze hebben allemaal een dak boven hun hoofd, eten op tafel en verkeren in goede gezondheid, buitengewoon fijn in deze tijd. Toch zag ik bij hen ook wel stress en ik wens ze allesbehalve een burn-out toe. Ik hoop dat ook zij door corona beseffen dat het best wel rustiger kan.
Jan had ook weer eens tijd om rustig een column te schrijven:
REEK
Reek.
Holland is klein maar wie kent er Reek?
Het leek een gunstige bijkomstigheid van het virus dat de vakantie in ons kleine landje moest worden gevierd.
Reek dus, drie overnachtingen.
Het Noord-Brabantse groen werd doorsneden door de Maas die zwierend zijn weg vervolgde langs Grave en Ravenstein.
Zonder COVID-19 zou de Portugese zon op hoofd en huid hebben geschenen en de Taag als rivier gevolgd worden.
Maar nu dus Reek.
Een dorpje in de gemeente Landerd met 1680 inwoners en welgeteld twee mooie beelden aan de straatkant.
Reek, Landard, het beeld van de orgelbouwers Smits en de meneer die vriendelijk ‘goedenavond’ zei tegen de vreemde gezichten bij het uitlaten van zijn Reekse hond.
Het kon vele malen slechter.
Maar bovenal de ‘Reekse bieb’
waarin een inspirerend boekje geleend mocht worden voor het geval Reek toch wat tegen zou vallen.
Reizen in je hoofd kan overal.
Ook in Reek.
Morgen maar eens naar het Noord-Brabantse ‘Dieden’.
Dieden?
Ja, Dieden.