Gerrit (84) uit Ede, getrouwd, woont in een seniorenappartement
Gevangenis
Er is voor mij heel veel veranderd sinds corona. Het voelt als een gevangenis, je kan nergens meer naar toe. Ik kan moeilijk stilzitten en binnenblijven, maar dat moet nu wel. Ik zie het nut van de maatregelen wel in en dus gehoorzaam ik de regering. Het kan nu gewoon even niet meer, het is een crisis. Maar leuk is anders. Ik ben anders heel actief en ging ook nog af en toe werken, bij een dochter op de boerderij helpen bijvoorbeeld. Ik help ook graag bij een ander in de tuin of met een klusje, maar dat is allemaal over.
Verveling
In het huishouden hebben we de taken verdeeld, ik kook iedere dag en doe het zwaardere werk, zoals stofzuigen. Nu ik me verveel, stofzuig ik maar af en toe een rondje extra. Puzzelen en lezen doe ik ook, dat is alleen niet genoeg om een dag mee bezig te blijven. Af en toe een rondje op de fiets of er even uit lopen kan nog wel, maar dat is me ook te weinig. Ik heb nu de flat, het balkon en dat was het. Ik verveel me echt.
Kerktelefoon
We gaan altijd twee keer naar de kerk op zondag. Dat mag nu niet, dus we luisteren sinds enkele weken naar de diensten via de kerktelefoon. Het is mooi dat dat kan, maar je mist wel wat. Normaal gesproken is het sociale contact in de kerk belangrijk en dat is nu helemaal weggevallen. Via de mail worden we wel op de hoogte gehouden van wat er speelt in de kerkgemeente, maar dat is niet hetzelfde als persoonlijk contact.
Intensiever contact
Sociale contacten onderhoud ik nu hoofdzakelijk per telefoon. We krijgen ook wel e-mail en Whatsapp berichtjes. Zo weten we hoe het met iedereen in de familie gaat. We krijgen ook tekeningen van de achterkleinkinderen, dat vinden we heel leuk. Contact met de telefoon is nu intensiever, we bellen en appen veel meer dan een maanden geleden. Die technologie is nu een zegen, vooral voor ouderen. Toch kan ik niet wachten tot we er weer gewoon op uit kunnen en in persoon met familie en vrienden kunnen bijpraten.
Op de hoogte
Het nieuws volg ik de hele dag op de voet. Gedeeltelijk uit verveling, om de tijd te verdrijven, maar zeker ook uit belangstelling. Je wilt toch op de hoogte blijven van wat er gebeurt in de wereld. Het is enkel corona wat de klok slaat, dus het nieuws is niet opbeurend. Ik heb daar zelf geen last van, maar er zijn natuurlijk wel mensen die daar een beetje depri van worden. Voor mezelf maak ik me niet direct zorgen, maar voor het grote geheel wel. Je vraagt je toch af wanneer die pandemie zal eindigen en hoe we er dan voor staan.
Minder bezuinigen
Ook de politiek volg ik, alle Kamerdebatten en persconferenties. Ik ben het niet altijd met de regering eens, maar ik vind dat ze het in deze crisis wel goed doen. Ze doen in ieder geval alles wat ze kunnen doen, voor mijn gevoel. Het is crisistijd en dan is het logisch dat niet alles meteen op rolletjes loopt met nieuwe maatregelen, afstand houden en dergelijke. Met het tekort aan IC-bedden bijvoorbeeld begrijp ik ook wel dat ze dit niet hebben voorzien. Toch hoop ik dat de politiek wat uit deze crisis zal leren, bijvoorbeeld niet meer zoveel bezuinigen op de zorg. Maar eerlijk gezegd ben ik bang dat dat niet gebeurt en ze op de oude voet verder gaan, als alles na de coronacrisis weer normaal is.
Tekening van een kleinkind van Gerrit
