Wiebe van der Weiden (78) uit Oosterhout, getrouwd, gepensioneerd.
Carpe diem
Als ik morgen weg ben, dan ben ik weg. Zo simpel is het: Carpe diem.
Drie jaar geleden ben ik met mijn schoonzoon gaan ondernemen. We maken zeer betaalbare, verplaatsbare prefab woningen met een levensduur van 50 jaar (www.mybase.house). Het werk hiervoor gaat ook in deze tijd gewoon door, alhoewel ik merk dat het allemaal wat trager gaat.
Buiten mijn werk ziet mijn leven er ook anders uit. Mijn vrouw en ik ontwijken veel mensen. Voor corona kwamen onze kleinkinderen elke maandag eten. Die wekelijkse gezelligheid missen we allemaal. Misschien zien we ze op moederdag weer. Bij goed weer gaan we dan met zijn allen in de tuin zitten, uiteraard met inachtneming van een grote afstand tot elkaar. Andere sociale contacten missen we nu ook, evenals onze activiteiten: zwemmen, bridge en golf. Nu maken we dagelijks een lange wandeling in de bossen en om de week gaan we een dag of vijf naar ons huis in Zeeland. Vaak zijn we daar alleen.
Huisje in Zeeland
Na mijn pensionering hebben we een tweede huis, dat permanent bewoond mag worden, in Zeeland gekocht. Wij gebruiken het huis als vakantiewoning. Het is op dit moment toegestaan overdag als toerist in Zeeland te bivakkeren, maar je mag er nog niet overnachten. Dat deden wij wel en jawel, we kregen controle van een handhaver. Mijn vrouw en ik doken achter de bank. Gelukkig is hij verder niet op onderzoek uitgegaan. De volgende avond zijn we toch uit voorzorg de slaapkamer ingegaan: gordijnen dicht, tv aan. Dat wil je niet: jezelf moeten verstoppen in je eigen huis. Inmiddels hebben we dit eenvoudig opgelost. Mijn vrouw heeft zich over laten schrijven naar de gemeente waar ons vakantiehuis staat. Zij is nu een Zeeuwse, ik blijf een Brabander en we hebben een Latrelatie. We kunnen samen erg lachen om de situatie en de oplossing die uit nood is geboren. We zien wel hoe dit af gaat lopen. In ieder geval verblijven we nu ook ’s nachts legaal in ons Zeeuwse vakantiehuis.
Ingezonden brieven Telegraaf
Af en toe kruip ik achter de computer om een ingezonden brief te schrijven aan De Telegraaf. Zo ook onderstaande, tot op heden niet gepubliceerde brief, die ik schreef naar aanleiding van een gesprek bij OP1.
Is het niet erg onverstandig Nederland nog zo lang op slot te doen?
De regering wordt eenzijdig geadviseerd door medici, welke allen een veilige semi-overheidsbetrekking hebben. Zo is er geen inbreng vanuit de maatschappij en bedrijfsleven en zullen de problemen nog zeker een jaar voortduren. Het gevolg is, dat mogelijk 30% van alle bedrijven failliet gaan met 1 miljoen jongeren in de bijstand. De belastinginkomsten zullen met 200 miljard worden verminderd over 2020.
Zou het niet beter zijn het virus nu zijn gang te laten gaan? De IC ruimte is volop aanwezig in Duitsland tegen betaling natuurlijk. Wanneer de kwetsbaren en ouderen zoals ik nog enkele maanden worden beschermd en afgezonderd, kunnen de jongeren en gezonde mensen de economie weer opstarten. Na enkele maanden is 60 % besmet geweest en kunnen daarmede de rest beschermen voor het virus.
Is angst geen slechte raadgever?
Zo denk ik erover en denk dat het een goede oplossing is om IC capaciteit in Duitsland in te kopen. Daar hebben ze vier keer zoveel bedden als bij ons. Als we dat doen, dan kunnen we de teugels een beetje laten vieren. Het leed dat er nu is en nog komt is volgens mij groter dan het leed van het virus.