We willen er uiteindelijk het liefst tezamen tussenuit knijpen

Tineke (82) en Hans (84) uit Leiden, wonen zelfstandig

Weinig beperkingen

“Normaliter hebben wij een overvolle agenda”, zegt Tineke als ik op gepaste afstand plaatsneem in hun zonnige voortuin. “Maar nu hebben we ruim de tijd voor zo’n interview. En om eindelijk eens een boek uit te lezen!” Tineke en Hans zijn zeer vitale ouderen die vol in het leven staan. Zo zijn er diverse clubs en groepsverbanden die regelmatig hun tijd vragen, zoals de tuin-, wandel-, praat-, museum-, fitness- en volleybalclub. Daarnaast nog de concerten van de Bachvereniging, diverse reisjes, feestjes en etentjes met vrienden en familie. Ook zijn er allerlei kranten en tijdschriften die gelezen dienen te worden. Het is duidelijk: een zeer onafhankelijk stel dat zeer actief is, de eigen huishouding runt en graag de regie in eigen handen houdt. Alleen komt er om de week iemand om schoon te maken. Maar nu dus even niet… En zo komen we op de eerste, en een van de weinige beperkingen die Tineke en Hans ervaren in de coronacrisis: geen schoonmaakster. Om daar heel snel aan toe te voegen: “Het feit dat onze hulp nu niet komt, is geen belemmering hoor! We hebben tijd genoeg om nu zelf aan de slag te gaan. Daar komt bij dat het voor het lichaam heel goed is om af en toe huishoudelijk werk te doen. Zeker nu conditietraining alleen in huis plaatsvindt.”

Ademruimte

Verder heeft de crisis voor het echtpaar vooral iets positiefs: de ademruimte die ze nu heel sterk ervaren. “We hadden het voor de uitbraak van de crisis al over het feit dat we onze agenda wat leger moesten maken. Die is nu in één keer leeg geveegd! Naast de activiteiten in en rond het huis, wandelen en fietsen wij om er even uit te zijn.” Desgevraagd zijn er toch wel beperkingen, maar hebben die vooral te maken met de mentale en fysieke belemmeringen die het ouder worden op zichzelf met zich mee brengt. En het feit dat je niet meer alle ontwikkelingen kan en wil bijbenen.

Boodschappen doen verbieden

Tineke over corona: “Ik ben wel wat angstig om besmet te raken bij het doen van boodschappen. Een besmetting gaat je zo raken in je onafhankelijkheid. Dat lijkt mij verschrikkelijk. En je kan natuurlijk ook heel ziek worden! De omgeving kan hier echt een punt van maken als je die boodschappen zelf blijft doen. Sommige vriendinnen hebben kinderen die het hen echt verbieden! Gelukkig die van mij niet…”

Geen IC-opname

Ze hebben erover nagedacht dat in geval van besmetting een IC-opname een brug te ver is: “Daar kom je vaak zo ontzettend slecht uit, daar kiezen we niet voor.” Hans: “De gedachte dat ik jou hierdoor zou kwijtraken, raakt mij ontzettend. Want zonder jou wil ik niet verder.” Tineke beaamt dat dit wederzijds is en dat ze er uiteindelijk het liefst tezamen tussenuit zouden willen knijpen. Maar nu nog niet hoor! Hans heeft ruim drie jaar geleden een hartinfarct gehad, maar heeft nu geen klachten meer en verwacht nog heel wat jaren mee te gaan. En dat willen ze beiden ook.

De mens leert moeilijk

Ondanks het feit dat het hen persoonlijk niet heel erg lijkt te raken, zijn zij wel degelijk begaan met mensen die door corona getroffen zijn. Ook zijn ze beschouwend en gaandeweg wat somberder in wat mensen hier nu van leren. Uit alle rampen die zich snel (deze pandemie) of langzaam (klimaatprobleem) ontwikkelen, trekt de mens maar moeilijk lering. En komen er nog meer van dit soort virussen? De mens ontwikkelt zich in de loop van de geschiedenis steeds meer, maar of dit nu uiteindelijk ook echt verbeteringen zijn, is volgens Hans maar de vraag. Bij rampen als de corona-uitbraak lijkt vooral de (voor)bereidheid tot samenwerking beperkt. Al deze schaduwen staan echter ver op de achtergrond.

Cadeau met een grijper

Ik probeer het nog een keer. Ervaren zij echt geen persoonlijke belemmeringen ? “Ach ja, toen ons kleinkind jarig was stonden we voor de deur op afstand te zingen en gaven we het cadeau met zo’n grijper aan. Vonden we allemaal hilarisch. En ja, onze vakantie naar de Canarische eilanden gaat niet door. Nou, daar wil je nu toch ook niet zijn en het vliegen is tegenwoordig ook geen pretje meer.” Voor sommige mensen is het glas nu eenmaal altijd halfvol.