Thea (75) uit Geldermalsen, getrouwd, werkt vrijwillig als instructrice ZekerBewegen
Geen coronakilo’s
Mijn man is nierpatiënt en daardoor extra kwetsbaar. Hij was met trainen, lesgeven en als voorzitter van de Judo Bond Nederland Veteranencommissie zo’n 30 uur per week bezig. Voor hem was het alsof hij ineens “werkloos” was geworden. Hij is maanden in quarantaine geweest, wat voor ons beiden pittig was. Wel hebben wij iedere ochtend een eigen training afgewerkt om in conditie te blijven. Hij heeft rond het huis met schilderwerk en in de tuin veel gedaan. Ik deed de boodschappen (met mondkapje) en heb ook veel tuinwerk gedaan. Er zijn bij ons geen coronakilo’s bijgekomen.
Judo en valpreventie
Mijn man is judoleraar en officieel instructeur ZekerBewegen. Dit is een valpreventie interventie van de Judo Bond Nederland. Zelf ben ik gecertificeerd aerobic instructrice en ik heb in deze hoedanigheid jaren gewerkt met senioren. Sinds vijf jaar verzorgen mijn man en ik als vrijwilliger de cursussen ZekerBewegen bij judovereniging Groot Houten. Dit werd door corona abrupt afgebroken, waardoor ook ik ineens stil kwam te zitten.
De nood van Bets en Gijs
Het echtpaar Bets en Gijs* woont vlakbij ons, we hebben regelmatig contact. Ze zijn allebei in de tachtig en hebben het niet makkelijk. Door verschillende oorzaken is Gijs steeds afhankelijker geworden van Bets. Zijn mobiliteit is nagenoeg stil gevallen. Bets is al jaren zijn mantelzorger. Dit is langzaam zo gegroeid, zoals wel vaker in een relatie of huwelijk. Nu in coronatijd met de verplichte quarantaine is het bezoek van de (klein)kinderen en familie ook weggevallen. Iets waar Bets heel erg van genoot en wat haar de nodige afleiding bezorgde. Met lede ogen aanschouwde ik de nood waarin deze dierbare mensen terecht waren gekomen. Bets was aan haar eind. Het viel haar allemaal extra zwaar zo samen “opgesloten” te zitten.
Klaar liggen voor de oefeningen
Omdat ik ervan overtuigd was dat ik Gijs weer “op de been” zou kunnen krijgen met een op hem toegespitst oefenprogramma, heb ik hem gevraagd of hij ervoor open stond om iedere ochtend samen met mij te gaan trainen. Bets zou dan gelijk meedoen. Zij sportte graag en had een goede conditie. Als hij ja zei, moest het wel consequent volgehouden worden. Hij ging ermee akkoord en zo zijn we iedere ochtend om 9.00 uur gaan trainen.
Ik belde ze op, zij lagen dan op bed, en via de telefoon gaf ik ze de oefeningen op die er vooral op gericht waren dat Gijs weer mobiel zou worden. Zij vonden het zo leuk en het deed ze zo goed, dat zij ruim voor negen uur al klaar lagen!
De smaak te pakken
Na drie weken was Gijs al zover dat hij zelfstandig zijn bed weer uit kon komen, waardoor Bets ’s nachts kon doorslapen. Ook aan het zelfstandig opstaan van stoel en bank hebben we veel aandacht besteed. Toen het beweegprogramma erin zat, heb ik het ze op papier gegeven. Toen de coronaregels minder streng werden, gingen we een keer per week in hun tuin loop-, balans- en concentratieoefeningen doen. Zij werden zo enthousiast door het positieve resultaat, dat zij de oefeningen ook op bed deden voor het slapengaan en daarnaast twee keer per dag zelf loopoefeningen in de tuin deden.
Gijs was er weer bij
Naast de “tuinoefeningen” spraken we de resultaten door, waar Gijs nog tegenaan liep en wat zij zelf nog konden toevoegen. Ik maakte regelmatig een evaluatie en gaf ze die op papier. In plaats van dat de dagen met spanning en uitzichtloosheid tegemoet gezien werden, zagen zij deze nu met plezier tegemoet. Toen er weer bezoek mocht komen, keken die hun ogen uit: Gijs was mobiel, schonk koffie in, was aanspreekbaar. Gijs was er weer bij!
Het voordeel van de lockdown
Na drie maanden sloten wij samen het project af en kon ik op de laatste evaluatie schrijven: ‘Nu, na drie maanden, heeft Gijs zijn zelfstandigheid en zelfvertrouwen terug. Bets is minder mantelzorger en heeft haar Gijs terug.’ Het trainen hoort inmiddels bij hun dagelijkse functioneren en zij beleven er nog steeds samen veel plezier aan. Zeker ook doordat zij er het nut van inzien. Zonder de coronacrisis met bijbehorende quarantaine en lockdown hadden zij ongetwijfeld doorgesukkeld en had ik waarschijnlijk niet de kans gekregen om ze te helpen en Gijs weer op de been te krijgen.
* om privacy redenen zijn de namen van Gijs en Bets gefingeerd