Sae (75) uit een provinciestad in Japan, weduwe, woont in een vrijstaand huis met haar dochter en kleinkind
Sport- en winkelclubje
Ik werd door een lokale welzijnsmedewerker uitgenodigd om lid te worden van een sport- en winkelclubje toen ik ongeveer 70 was. Ik ging altijd twee keer per maand naar de club. Ik geniet ervan. We gingen met de minibus naar een winkelcentrum, daar gingen we sporten, eten, winkelen en vervolgens weer met dezelfde bus naar huis. De andere deelnemers en ik kwamen vaak al wat eerder bij de bushalte en dan praatten we tot de bus vertrok, dat was erg leuk. Alle leden van de club zijn vrouw. Ik ga niet naar andere clubjes. Tot ik eind zestig was heb ik gewerkt in een fabriek voor vispasta. Mijn man is vier jaar geleden overleden. Tot een paar jaar terug ging ik nog wel eens uit eten met mijn buren, maar dat doen we nu niet meer. Er spelen wat familiekwesties enzo.
Voorzichtig
Nu de club gesloten is, is het moeilijk om in contact te blijven met de andere leden. Omdat we in een kleine stad wonen, aarzelen we toch wel wat meer om elkaar te bezoeken denk ik, met het idee dat we elkaar misschien in problemen zouden kunnen brengen door het contact. Voorheen bezochten we elkaar best vaak. Als ik toch op bezoek ga bij iemand, dan draag ik een mondkapje. Ik draag altijd een mondkapje als ik naar buiten ga. En als ik thuis kom, was ik mijn handen, elke keer weer. Ik zorg ervoor dat ik deze basisregels blijf volgen.
Mijn dochter doet de boodschappen
Mijn dochter gaat ‘s ochtends om half zeven van huis naar haar werk. Daarna vertrekt mijn kleinkind, iets voor acht uur. Dus ik help ze om zich daarop voor te bereiden. Overdag ruim ik het huis op, kook ik en doe andere dingen. Dan maak ik het avondeten klaar. Dat is hoe ik mijn dagen doorbreng. De boodschappen? Mijn dochter werkt in een supermarkt. Ze koopt dus bijna elke dag wat we nodig hebben en neemt het mee naar huis. Op haar vrije dagen gaan we wel eens samen winkelen, maar niet zo vaak als vroeger. Ze nam me op haar vrije dagen altijd mee op pad, maar sinds de corona-uitbraak blijven we vooral thuis. Vroeger hadden we het altijd over waar we heen zouden willen in het voorjaar, dan maakten we al plannen, maar corona heeft ook dat gestopt.
Extra laagje kleding
Ik krijg informatie over corona via de televisie en kranten. Ook luister ik soms naar de radio. Of ik ook zelf mondkapjes maak? Nee, ik ben onhandig met mijn handen. Wel heeft mijn jongste dochter er een paar voor mij gemaakt. Ze is getrouwd en woont vlakbij, ongeveer 20 minuten rijden met de auto. Ze kwam vaak langs maar niet tijdens de lockdown. Ik ga regelmatig naar het ziekenhuis. Mijn dochter brengt en haalt mij op haar vrije dagen. Om gezond te blijven, trek ik altijd een extra laagje kleding aan als het kouder is, zoals ’s ochtends en’ s avonds, zodat ik niet verkouden word. Als het warmer wordt, gaat er een laagje vanaf. Zo doe ik dat altijd.
Temperatuur
Omdat mijn dochter in de supermarkt werkt, controleert ze elke ochtend haar lichaamstemperatuur. Zo houden we elkaar ook een beetje in de gaten en zorgen we voor elkaar. Tot nu toe voel ik nog geen veranderingen in mijn fysieke of mentale gezondheid sinds de corona is uitgebroken.
Dichtbij de oceaan
Ik hoop dat ik kan blijven leven zoals nu, dat ik mijn wandelingen kan blijven maken. Ik woon dicht bij de oceaan en ik maakte daar vroeger vaak een wandeling. Maar ik ben er nu even mee gestopt omdat het te warm is geworden. Ik denk dat mijn levensstijl nog wel een tijdje hetzelfde zal blijven. Al heb ik de laatste tijd wel steeds vaker de neiging om minder te doen. Ik heb niet echt hobby’s, dus ik probeer mijn eigen ritme te creëren door huishoudelijk werk te doen. Zodra het sport- en winkelclubje weer is opgestart wil ik daar weer heen, maar ik zal wel voorzichtig blijven.
Sae’s verhaal is ingezonden door International Longevity Center (ILC) Japan – 国際長寿センター, lid van de ILC Global Alliance, een internationale federatie die onderzoek doet naar en zich sterk maakt voor de vitaliteit, maatschappelijke en economische positie van ouderen. ILC wordt in Nederland vertegenwoordigd door Leyden Academy.
To read Sae’s story in English, please click here.