Corona is heel goed voor ouderen, we krijgen nu veel aandacht

Sabriye Koçan (76) uit Roosendaal, weduwe

13 Maart is de laatste keer dat ik buiten ben geweest, naar de dokter. Daarna belden mijn kinderen dat ik de thuiszorg moest afzeggen, zij zouden me meer gaan helpen met het huishouden. De jongste, hij woont ook in Roosendaal, vertelde dat hij vanaf nu de boodschappen voor mij zou doen. De anderen (zoon en twee dochters) wonen verder weg, maar ik zie en spreek ze nu vaker dan voorheen. Wat dat betreft is corona goed, ik krijg heel veel aandacht en hulp. Ze komen stofzuigen en in het huis of de tuin klussen, soms blijven ze gezellig eten, allemaal op veilige afstand natuurlijk. Ze bellen om te vragen of ik iets nodig heb en sturen me filmpjes in het Turks met informatie over corona die ik beslist tot het einde moet bekijken. Ze zijn heel voorzichtig met mij.

Ik ben geliefd, heb altijd geïnvesteerd in sociale contacten

Ondertussen ben ik zelf ook bezig: in de tuin, verstel wat kleren en bel veel met mijn vriendinnen en familie. We missen elkaar. Gelukkig is er de telefoon en kunnen we ook beeldbellen. Toen mijn man enkele jaren geleden overleed was iedereen bang dat ik in een gat zou vallen. Nu blijkt dat ik heel goed alleen kan zijn, maar ben het zeker niet. Ik ben geliefd, dat komt omdat ik mensen altijd aandacht heb gegeven. Daarbij komt dat ik sociaal en vrolijk van aard ben en daar pluk ik nu de vruchten van.

Sinds mijn 22ste woon in ik Nederland. Alles stond altijd in het teken van mijn gezin. Nu is het tijd voor ‘mij’ en doe ik waar ik zelf zin in het. Met de overburen heb ik heel goed contact, zij beschouwen mij als hun tweede moeder. Ik ben de oudste hier in de omgeving en krijg veel respect. Er zijn altijd mensen die mij opbellen om te vragen hoe het met mij gaat en voor corona werd ik altijd vaak uitgenodigd om ergens mee naar toe te gaan. Ook al weet ik niet wat me te wachten staat als ze me uitnodigen, ik probeer het toch. Mijn kinderen hebben mij gestimuleerd actief te worden en vrienden te zoeken. Nu zijn zij trots op mij.

Geluk krijg je niet cadeau “mutluluk hediye verilmiyor”

De dag dat mijn jongste trouwde en als laatste van de vier het huis verliet, viel ik toch wel een klein beetje in een diep gat. Vooral de zondagen vond ik helemaal niet leuk: er kwam helemaal niemand. Twee bevriende weduwvrouwen herkenden dit gevoel en sindsdien spreken we iedere zondag af. We gaan bij elkaar op visite, trekken er op uit, gaan naar de stad waar we dan aan het eind van de middag gezellig een kopje koffiedrinken bij de HEMA. Dat laatste hebben ze van mij geleerd! Weet je? Geluk krijg je niet cadeau, je moet eraan werken. Ik ben heel gelukkig en als ik naar bed ga denk ik: “wat heb ik een mooie dag gehad”. Ik denk niet teveel in het verleden, maar in het nu. Ja, ik ben zo gelukkig en daar schaam ik me echt niet voor.

Positief blijven en blijven leren

In het leven moet je positief blijven en niet steeds aan je pijntjes denken of andere negatieve gedachten hebben. Dat doen sommige Turkse ouderen wel. Dat vind ik jammer. Een van mijn vriendinnen is analfabeet en heeft nu aangegeven een smartphone te willen zodat ze kan leren Facetimen. Ze heeft dat bij ons gezien. Het is toch geweldig dat we nu zoveel mogelijkheden hebben om contact te houden met elkaar. De buren hebben mij geleerd hoe de telefoon werkt. ‘Niet bang zijn, gewoon proberen’ was hun advies. Zelf heb ik ook alleen lagere school gehad, maar waar een wil is, is een weg.

Op dit ogenblik ben ik aan het vasten, gewoon omdat ik het wil. Het is fijn vrij te zijn en het leven zo te leiden zoals ik het zelf wil. Mijn kinderen zijn wel wat bezorgd, maar het gaat heel goed. En ook hier geldt: ik wil het, dus ik doe het.

Sabriye betekent geduld

We moeten geduld hebben en dat heb ik mijn leven lang al gehad: heel veel geduld. Mijn naam Sabriye betekent geduld, dus wat wil je anders? Het eerste wat ik gaan doen als deze periode voorbij is, is de stad intrekken met mijn vriendinnen en koffiedrinken bij de HEMA. Nu dat niet kan, maken we er grapjes over dat we ons geld niet kunnen opmaken. Ach, dat is ook weer iets positiefs in deze periode.

Dit verhaal is opgehaald door Fatos Ipek Demir van OMAZ (Oudere Migranten Aan Zet).