Rahma El Mouden (61) uit Amsterdam, gehuwd, ondernemer en auteur van haar eigen biografie
Ik voel me 18, zoveel energie heb ik!
In het begin was het lastig om een modus te vinden. Mijn man en ik behoren tot de risicogroep. We leefden in een soort gevangenis. Aan de ene kant durfden we niet naar buiten en aan de andere kant bleek: ik kan slecht thuiszitten. Ook vond ik het moeilijk of en hoe ik onze kinderen en kleinkinderen kon zien. Onze kleindochter is zes weken bij ons ingetrokken, Nadine is 12 en logeert regelmatig bij ons. Ze is echt een kindje van oma en opa, het was heel gezellig en ze hielp ons een beetje met kleine boodschapjes doen, tussen haar online lessen. Daarna kwamen om de beurt de andere kleinkinderen, echt quality time hadden we. Het gaat goed met ons nu en ik heb energie alsof ik 18 ben want naast dat deze periode verdrietige dingen heeft gebracht heeft het mij ook veel positiefs gebracht.
Door wandelen kan ik bijna stoppen met mijn medicatie
In deze periode ben ik kampioen lopen geworden. Het begon met een uurtje wandelen, nu loop ik 15-20 kilometer en dat drie tot vier keer per week. Dat doe ik niet alleen, nee gezellig samen met vriendinnen en andere maatjes. We bespreken gelijk ook allerlei zaken. Inmiddels ben ik zelfs vijf kilo afgevallen. Eigenlijk wilde ik dit al een hele tijd. Mijn doel was: proberen mijn medicatie voor mijn diabetes af te bouwen. Helaas ontbrak het mij aan de tijd daarvoor en nu door corona kreeg ik plots alle tijd om hieraan te werken en kan ik bijna stoppen met mijn medicatie.
Mensen zijn aardiger en creatief
In het begin was ik zoekende naar hoe we het allemaal moesten doen, maar inmiddels heb ik me nu aangepast aan het nieuwe leven. Zo was ik gisteren in de autogarage, maar ik moest ook een uurtje bellen. Ik heb de garagehouder gevraagd of hij ergens een rustig plekje voor mij had, en zo kwam het dat ik in een van hun kantoren mijn werk heb kunnen doen. Het lijkt wel of mensen vriendelijker zijn geworden, iedereen groet elkaar. Er is een soort gelijkheid gekomen, we zitten in hetzelfde schuitje. Met een half woord weten we wat we bedoelen.
In Corona tijd is mijn nieuwe bedrijf geboren
Onze omzet van ons schoonmaakbedrijf is flink gedaald. Onze klanten zoals musea en scholen moesten de deuren sluiten, dus er was geen schoonmaakwerk. Er was zelfs even paniek, niet bij mij, maar meer bij mijn man. Hij kon er niet van slapen. Ik ben meer van ‘mouwen opstropen, hard nadenken en al mijn creativiteit inzetten.’ Wat kan ik nu wel doen? Als (sociaal) onderneemster ben ik daar steeds mee bezig.
Aan de dood ontsnapt
Begrijp me niet verkeerd het is niet allemaal mooi in deze tijd. Corona heeft ook veel verdriet gebracht. Enkele naaste familieleden zijn in Marokko en Spanje met corona opgenomen geweest in het ziekenhuis. Onze gebeden zijn verhoord, ze zijn allemaal hersteld. Gisteren kregen we het goede nieuws te horen dat het laatste familielid in Spanje uit het ziekenhuis is ontslagen. Voor hem waren we in gedachte al bezig om een graf in Spanje te zoeken voor het geval hij niet in Marokko begraven zou kunnen worden. Nu wacht hen allen een lange revalidatie. Elke dag ben ik dankbaar dat ik gezond ben, dat is het allerbelangrijkste.
Ondernemers steunen die over de rand vallen
Naast een nieuwe onderneming ben ik samen met Elske Doets het platform www.ElskeRahma.nl gestart. Ik heb heel veel steun in mijn loopbaan gehad en nu willen wij andere bedrijven steunen die in nood zijn. De heren in Den Haag zien namelijk helemaal niet dat ondernemers aan het sterven zijn. Er zijn meer bedrijven die dreigen om te vallen en zeker in bepaalde branches zoals de horeca en dat laat de overheid gebeuren. We wilden iets doen voor hen die de klappen bijna niet meer kunnen opvangen. Dit doen we door kosteloos mentorgesprekken te voeren en samen weer een weg naar boven te vinden. Wij voelen immers dezelfde pijn!
Coronatijd geeft nieuwe kansen en inzichten
Doordat ik wekenlang vanuit huis werkte, kreeg mijn man meer mee waar ik allemaal mee bezig ben. Hij is nu onbewust overal bij betrokken en denkt met me mee. Het bracht ons dichter bij elkaar. Tijdens een van de wandelingen met een vriendin spraken we over onze idealen. Nu willen we het eerste Islamitische verzorgingshuis in Amsterdam oprichten, daarvoor hebben we nu een bedrijf in de zorg opgericht Fihrizorggroep. Hiermee willen we het verschil gaan maken in de ouderenzorg. Mijn kinderen gaan niet voor ons zorgen, dus ik wil dit voor mezelf en andere Islamitische ouderen regelen. Corona biedt ons ook veel kansen!
Ze wordt in Amsterdam ook wel “moeder Theresa” genoemd, deze succesvolle sociale onderneemster uit Amsterdam.
Dit verhaal is opgehaald door Fatos Ipek Demir van OMAZ (Oudere Migranten Aan Zet).