Peta (69) en Willy (69) uit Lelystad, vriendinnen
Ineens een lege agenda
Peta: “Ik heb 18 jaar fulltime in Amsterdam gewerkt en was tegelijkertijd drie jongens aan het opvoeden, waarvan er twee nog in huis woonden. Door de week trok ik om 6.00 uur de voordeur achter me dicht en ik was pas om 18.00 uur thuis. Dan zorgde ik voor eten op tafel en begeleidde de kinderen bij hun huiswerk. In het weekend deed ik het huishouden. Tijd voor het opdoen van sociale contacten had ik niet. Ik ging alleen eens per week klaverjassen.” Toen Peta met pensioen ging, had ze ineens een lege agenda. Ze was op zoek naar activiteiten en wilde graag met mensen in contact komen. Via Vraagelkaar kwam ze in contact met Willy en dat contact is uitgegroeid tot een hechte vriendschap.
Op jezelf varen
Peta: “Willy was ik zonder Vraagelkaar niet tegengekomen. Zij was docent in Almere; ik werkte in Amsterdam. Ze heeft een andere vriendenkring en onze kinderen en kleinkinderen hebben andere leeftijden. We zitten in andere groepen.” En Peta is sowieso gewend op zichzelf te varen, want in de jaren zeventig en tachtig werkte ze in Afrika en daar had ze wel mooie vriendschappen, maar ze leerde er ook met zichzelf om te gaan. “Er was geen telefoon. Het enige communicatiemiddel met mensen in Nederland was een brief en die was twee of drie weken onderweg.”
Ontbijtjes bij de Intratuin
Zowel Willy als Peta hebben vriendinnen, maar die wonen verspreid over het hele land. Het eerste contact dat Peta en Willy hadden, was door een Nordic Walking groep die via Vraagelkaar was gevormd. Ook toen het groepswandelen niet meer door kon gaan, hielden Willy en Peta contact en gingen samen door met wandelen. Toen Willy slokdarmkanker kreeg zat wandelen er niet meer in. Toch bleven zij elkaar ontmoeten. Allebei denken ze glimlachend terug aan de ontbijtjes bij de Intratuin. “Een tijd lang was er een actie en kreeg je voor 3 euro een croissant, een wit of een bruin broodje, een gekookt ei en een plak kaas of ham. En daarnaast koffie, thee of jus d’orange. Er zat ook roomboter en jam bij. Van die actie hebben we gretig gebruik gemaakt”, lacht Willy.
Schik in het leven
Toen Willy erg ziek was, pakten ze een terrasje of kwam Peta bij Willy thuis. Nu gaat het weer beter met Willy en gaan ze iedere dinsdag samen coronaproof op pad. Zoals een dagje Kampen en een bezoek aan het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. De vriendinnen zijn ook een paar keer naar het Natuurpark geweest. Ook gingen ze naar de schouwburg voor een avond cabaret met Lenette van Dongen. “Ik stikte bijna van het lachen”, zegt Willy daarover. Willy lacht sowieso veel, zegt Peta: “Ze heeft schik in het leven en houdt wel van een geintje. Ik neem mijn petje af voor hoe ze met haar ziekte is omgegaan. Ze ging de operatie in terwijl niet zeker was of ze er levend uit zou komen, maar ze bleef naar morgen kijken. Ze staat met de gebreken die ze nu heeft toch vol in het leven.”
Mijn beste vriendin
Willy op haar beurt vindt dat Peta voor veel dingen open staat en heel hulpvaardig is: “Ze deed veel vrijwilligerswerk in een verpleeghuis. Zij stond altijd klaar om voor mensen een boodschapje te doen. Ik beschouw haar als mijn beste vriendin. Andere vriendinnen ken ik uit de werksfeer en die werken zelf nog. Die contacten verwateren ook nu ik met pensioen ben. Bij Peta kan ik altijd mijn ei kwijt, ook als het even niet lekker gaat.”
Het verhaal van Peta en Willy is ingezonden door Vraagelkaar.nl, een website waar mensen met elkaar in contact kunnen komen om samen iets leuks te doen en/of iets voor elkaar te betekenen.