We missen de spontaniteit in het dagelijks leven

Nelleke (71) en Hans (78) uit Leiden, zijn 47 jaar getrouwd

Corona in Egypte?

Nelleke: “Ik denk dat ik corona gehad heb. Eind januari waren we in Egypte voor een cruise over de Nijl.”

Hans: “Dat was eens maar nooit meer, wat een mensenmassa… Maar dat terzijde.”

Nelleke: “De laatste dagen van de cruise voelde ik me al niet lekker. Ik had geen eetlust meer en geen smaak, ik was zwaar verkouden en erg moe. Ik was trouwens niet de enige met deze klachten in het internationale reisgezelschap. Toen we begin februari thuis waren dacht ik aan een zware griep, maar het voelde toch anders. Maar ja, toen was corona in China nog ver weg. Ik deed ook nog gewoon boodschappen. Ik denk trouwens dat besmetting via de supermarkt wel meevalt.”

Fijn er even uit te zijn

Hans: “Voorlopig gaan we niet meer naar het buitenland. Wat dat betreft zijn we wat voorzichtiger. Deze zomer hebben we in ons vakantiehuis in de Achterhoek doorgebracht. Daar is het niet zo druk en houden de mensen zich keurig aan de maatregelen. Onze zoon Michiel is daar nu even met zijn vrouw Julia. Hij doceert vliegtuigongelukkenkunde aan de TU Delft, nadat hij 15 jaar voor de Raad voor de Veiligheid gewerkt heeft, maar kan op iedere plek in het land online lesgeven.”

Nelleke: “Julia wilde voor ons de boodschappen doen. Heel lief, maar niet nodig. Ik vind het juist fijn om er even uit te zijn.”

Nood leert bidden

Hans: “Met familie en vrienden letten we wel op de afstand en spreken we minder snel af.”

Nelleke: “Al is Hans daar wel wat nonchalanter in.”

Hans: “Ik schrijf iedere week minstens drie artikeltjes voor het Leids Nieuwsblad. Waar ik normaal mensen interviewde op kantoor, doe ik het nu op het terras of anderszins op afstand. Ik had onlangs een interview met een pater, die vertelde dat ‘nood leert bidden’. Tijdens de Tweede Wereldoorlog liepen de kerken vol, vertelde hij, en nu komen er door corona weer meer mensen naar de kerk om een kaarsje op te steken. Waar ik wel aan moet wennen, zijn de gesprekken met mensen van de gemeente. Dat gaat tegenwoordig allemaal online via Zoom. Ik mis daarbij de informele sfeer.”

Kijken wat nog wel kan

Nelleke: “Eigenlijk missen we de spontaniteit in het dagelijks leven, effe met de bus naar de bios bijvoorbeeld. Nu de horeca weer open is en we buiten kunnen zitten, gaan we wel weer wat vaker op pad. We zijn benieuwd hoe dat straks in de winter gaat.”

Hans: ”We zijn niet bang. Wel denken we na over wat we doen en stellen ons in op de beperkingen. Het zal ook nog wel even duren voor er een vaccin of medicijn is. We kijken naar wat nog wel kan en niet naar wat niet kan!”

Wat is nou eigenlijk oud?

Nelleke: “Heleen Dupuis, hoogleraar medische ethiek [red. zelf 75 jaar oud] stelt dat wij ouderen moeten thuisblijven om zo jongere mensen de ruimte te geven. Dat onderscheid maken vinden we, net als de KBO, geen goed idee. En wat is nou eigenlijk oud?”

Hans: “Ik ben dan misschien 78 jaar, maar ik voel me fysiek een zestiger! Ik zal ze op de hardloopclub waar het gros vijftig tot zestig jaar oud is, aan het lachen maken met de vraag of ik als ‘kwetsbare oudere’ nog wel mee mag doen. Nou, ik weet het antwoord wel hoor. Zolang het kan, loop ik tweemaal in de week met hen hard.”