Je moet niet de hele dag in je huispak blijven lopen

Nancy (74) uit Nijmegen, vrijwilliger

Fysiek contact

Voordat Nederland op slot ging, was ik erg verkouden, met alles wat daarbij hoort. Ik had geen koorts, maar de kinderen waren toch ongerust dat het corona zou zijn. De kinderen zijn sowieso bezorgd om mij. Ze doen de boodschappen en leveren deze voor de voordeur af, ze houden goed afstand. Dat is een rare gewaarwording. Ik mis het fysieke contact met mijn familie, vrienden en vriendinnen. We bellen veel, maar dat is toch niet hetzelfde. Ik realiseer me tegelijkertijd ook dat het voor eenzame ouderen zonder kinderen en met weinig contacten natuurlijk veel moeilijker is.

Lege straten

Buiten zijn de straten iedere dag zo goed als leeg, dat is heel vreemd. Het lijkt alsof het nu elke dag weekend is. En net als in het weekend blijf ik nu zonder schuldgevoel wat langer liggen ‘s morgens. Maar ik probeer wel enige structuur aan te brengen in de dagen. Ik douche en kleed me gewoon aan en tut me op, dat helpt. Je moet niet de hele dag in je huispak blijven lopen. Verder lees ik graag en veel, daar heb ik nu echt de tijd voor. En ik volg het nieuws en de persconferenties op TV. In huis doe ik geen extra klussen, maar ik ben wel in de tuin bezig geweest met onkruid wieden. Dat is voor mij al heel wat, want ik heb geen groene vingers. En verder ga ik iedere dag een uurtje wandelen of fietsen. Dan ga ik wel voor een gericht doel. Zo ben ik bijvoorbeeld bij Lent over de dijk gaan fietsen. Wij hebben daar gewoond, dus dat was leuk om herinneringen op te halen.

Voor als ik er niet meer ben

De kinderen vroegen me wel eens wat ik wil als ik er niet meer ben. Met die vraag ben je natuurlijk niet graag bezig, maar ik heb nu toch een begin gemaakt. Samen met mijn schoonzoon heb ik vorig jaar al een lijst gemaakt met wat er allemaal geregeld moet worden. Dat is best veel. Die lijst moet nu ingevuld worden. Hij lag er al een tijdje, ik schoof het steeds voor me uit. Maar nu ligt hij weer wat dichterbij. Wat ik zou willen als ik corona zou krijgen, wel of niet beademen, dat ga ik er meteen bij zetten.

Mensen die het moeilijker hebben

Mijn zus zit in een verpleeghuis, daar kan ik nu niet naar toe. Mijn zwager kan haar, zijn eigen vrouw, niet bezoeken. Mijn zus is daar heel verdrietig over, ze belt hem wel vijf keer per dag en vraagt steeds wanneer hij komt. En ik kan nu bijvoorbeeld niet naar het Syrische echtpaar waar ik taalcoach van ben. Hun kinderen wonen verspreid over heel Europa, die zien ze nu ook niet.

Nancy’s verhaal is ingezonden door Netwerk 100, een samenwerkingsverband van professionele organisaties in welzijn, zorg, onderzoek en onderwijs in de regio Gelderland-zuid. Samen met ouderen ontwikkelt Netwerk 100 nieuwe projecten en producten die bijdragen aan het verbeteren van het welzijn van ouderen.