Mina (55) uit Rotterdam, getrouwd, vrijwilliger
De baas spelen
We doen het nog goed, maar de ouderen die boven de zeventig zijn begrijpen er niks van. Mijn schoonmoeder bijvoorbeeld begrijpt echt niet waarom ze niet meer naar buiten mag. De eerste keer dat ik naar haar toe ging, heb ik alles uitgelegd: we mogen niet meer naar buiten, we mogen geen handen geven, niet knuffelen, maar ze begreep er niks van. Nu na veel uitleg snapt ze wel wat, maar zij is aan het dementeren, dus ik moet het gewoon de hele tijd herhalen. De ouderen denken dat we hun baas willen spelen en hun willen vertellen wat ze moeten doen. Mijn schoonmoeder zegt ‘Ik ben een oude vrouw en jij gaat me niet vertellen wat ik moet doen’.
Anderen helpen
Ik ga nog naar buiten en ben gezond. Ik probeer anderen te helpen. In de eerste week van corona heb ik nog een vrouw van mijn groep geholpen met haar administratie. Nu ben ik met de vrouwen niet meer bezig, maar ik help mijn schoonmoeder en schoonzussen nog wel. Ik hoorde van een vriendin dat we een boete zullen krijgen als je met mensen bent die niet op je adres wonen. Nou, heel jammer als ik een boete krijg, maar ik laat mijn familie niet in de steek. We zien elkaar nog regelmatig. Een van mijn schoonzussen heeft het heel moeilijk met haar zoon en ik moet er voor haar er zijn.
Inzamelen voor Marokko
Helaas zijn er zoveel mensen in Marokko die geen hulp kunnen krijgen. We hebben via een stichting geld ingezameld om naar Marokko te sturen maar het bleek dat niet al het geld naar de mensen is gegaan. Vandaar dat ik nu met een vriendin zelf geld inzamel. We geven alles aan de mensen. Ze hebben daar, vooral op het platteland, helemaal niks. Maar over mijn eigen familie maak ik me geen zorgen. De maatregelen in Marokko zijn strenger dan in Nederland, waardoor mensen gezond blijven. Mijn familie heb ik achtergelaten in Marokko toen ik hier kwam trouwen, maar ze doen het goed daar.
Bellen met de kleinkinderen
Ik mis mijn kleinkinderen wel. Ze zijn gewend om bij ons te zijn, 1 à 2 dagen in de week. Dat kan nu niet. Mijn jongste zoon is getrouwd met een Nederlandse meisje, wel moslim. Hij is bang en we mogen niet op bezoek. We blijven thuis, ook mijn schoonzussen, dus we ontmoeten eigenlijk geen andere mensen, maar zijn vrouw is zwanger van een vierde kindje en hij maakt zich zorgen. Gelukkig weten de kinderen hoe ze me kunnen bellen en dat doen ze ook vaak. Ze zeggen ‘Hallo oma, hoe is het met je vandaag?’. Ze zijn zo lief. Ik mis ze.
Twee kilo bloem
Verder moet ik echt niet klagen. We doen het goed hier in Nederland. In het begin was er geen bloem meer in de winkels. We bakken zelf brood, dus dat was even schrikken. Maar nu kan je alles kopen. We mogen wel niet meer dan twee kilo bloem kopen, maar dat is goed. Als de anderen ook geen twintig kilo bloem in een keer kopen, is er voor ons allemaal genoeg. De markt is nu dicht, maar ik ga naar de Turkse winkel. Daar krijg je nog alles en goedkoper dan bij de Albert Heijn.
Suikerfeest
En ja, we kunnen dit jaar Suikerfeest niet echt vieren. Op zich komt dan de hele familie bij elkaar, nu kan dit niet. Ik weet niet hoe we het dit jaar doen. Niemand weet niks. De moskee is dicht, we moeten thuis bidden en we gaan zeker vasten. Vasten gaat gewoon door thuis.