Marianne (68) uit Haarlem, ‘oudere levensgenietster’, getrouwd met Peter (85)
Elke week op pad
Voor de uitbraak van de coronapandemie leidden mijn man en ik een boeiend leven. Voor onze blog Cultuurblogger.nl trokken we er elke week op uit om een verhaal te maken over cultuur in Nederland en soms daarbuiten. We genoten van allerlei openingen en andere feestelijke gebeurtenissen in musea en theater. We ontmoetten veel mensen, onder wie veel ‘Bekende Nederlanders’. En sloten elke reportage af met een lekker drankje en etentje in café en restaurant.
Amper de deur uit
Nu durven we amper de deur uit te gaan. We zijn bang om besmet te raken. Ook wandelen en fietsen gaat niet. Peter is nog steeds herstellende van een operatie aan zijn been, uitgevoerd aan het begin van de pandemie. Op zijn leeftijd herstelt hij slechts langzaam. Zelf ga ik twee keer per week naar het ouderenuurtje van de supermarkt. Ik schrijf nu vooral over zingeving en over acties van de ANBO voor eenzame ouderen. Zelf heb ik geen kinderen en Peter ziet zijn kinderen en kleinkinderen niet meer. Hij mist ze. Hij kijkt nu vooral dia’s van hem, zijn vrouw en kinderen en van het leven met mij.
‘Ik vind jou een leuke man’
Samen genieten we elke dag van elkaar. Peter sprankelt nog steeds en ik lach veel. Elke dag kook ik een steeds andere lekkere maaltijd en in het weekend drinken we samen een borreltje. Dat samen genieten is niet zo vanzelfsprekend. Ik zag Peter voor het eerst in 2011. Ik stapte op hem af met de woorden: ‘ik vind jou een leuke man.’ Peter was op dat moment 17 jaar weduwnaar en ik 2,5 jaar weduwe. Samen kregen we een relatie.
Liefde op latere leeftijd
Liefde op latere leeftijd is heel iets anders dan op je twintigste. Vooral na een jarenlang gelukkig huwelijk. Je moet vooral flexibel zijn. Mijn eerste man zou een goede pastoor geweest zijn, maar Peter had vroeger een seksshop. Ook kampte hij met zware depressies. Na een knipperlichtrelatie gaven we elkaar op 28 december 2016 ons jawoord. Onze liefde had elk probleem overwonnen. Nu kijk ik op dit alles terug als een goede leerschool over liefde op latere leeftijd.
Leerschool in romanvorm
Corona gaf ons de moed om ons verhaal uit te laten geven met als titel: ‘De doorzetster: een ode aan de liefde’. We wonen in een tweekamerflat in Roomolen, de Haarlemse locatie van Woonzorg. Om ons heen zien we veel eenzame ouderen. Het boek gaat over ons leven met onze eerste man en vrouw. Over hun ziekte, het afscheid nemen, de rouw, het ontdekken wie je bent en je eigen weg vinden in het leven. Hoe doe je dat? Ook gaat het over je hart openstellen voor een nieuwe liefde. Met wat voor problemen krijg je te maken en hoe overwin je die? Kortom: een vanuit de praktijk geschreven leerschool verwoord in romanvorm. Om anderen net dat ene zetje te geven om het toch nog even vol te houden en alleen of samen te genieten van de laatste levensjaren.
Leren ondernemen
Intussen besef ik dat Peter en ik vast niet de enigen zijn met een mooi verhaal over liefde op latere leeftijd. Of over het overwinnen van rouw, je eigen plek vinden in je leven. Het verlies van een geliefde partner voelt als een amputatie. Toch moet je verder. Daarom heb ik me ook aangemeld voor de ondernemerscursus Silver Starters van de Leyden Academy, om iets moois op te zetten. Niet om me financieel te verrijken, maar wel om meer inhoud te geven aan het leven van mij en aan dat van anderen. Zonder corona was ik hieraan nooit begonnen. Peter staat hier helemaal achter en denkt mee.
Bekijk hier een video met een introductie van het boek van Marianne: