Maarten (72) uit Den Haag, getrouwd
Het gaat fantastisch. We mankeren niets en zitten heerlijk in het zonnetje. In de flat waar we wonen, hebben we werk zat. Er zijn altijd wel mensen die een beetje hulp kunnen gebruiken. Dat regelen we met elkaar en loopt goed. Deze week hebben we ook met een mannetje of tien de tuin gedaan. Nee, wij vervelen ons totaal niet. ’s Morgens lekker wandelen in de duinen, daarna koffie, lunch en dan weer het zonnetje in. Heerlijk, lekker rustig zo.
Natuurlijk vind ik het erg jammer dat dit allemaal gebeurt. Kijk als je hulpbehoevend bent of je moet een keer naar de dokter of het ziekenhuis, dan is dat echt geen pretje. Maar als je gezond bent, je houdt je fit en leeft gezond, dan gaat dat alles grotendeels aan je voorbij.
Op de toekomst voorbereid zijn
Die mondkapjes, die waren er niet. De ziekenhuizen kregen ze, maar de verpleeghuizen niet. Het leek daar wel het voetvolk. De directeur van een verzorgingshuis is verantwoordelijk voor het inkopen van de beschermende middelen, maar ook hij heeft er gewoon niet bij stilgestaan hoe belangrijk dit was. Laatst hoorde ik een ziekenhuisverpleegster zeggen: ‘De echte helden werken zonder bescherming in het verpleeghuis.’ Ik geef haar groot gelijk. Het is inmiddels niet meer alleen de jonge vrouw die op haar toekomst voorbereid moet zijn, het zieken- en bejaardenhuis ook.
Tweede golf
Het is niet te hopen dat er een tweede golf komt, maar de regering heeft al geld klaargelegd. Twee derde gaat naar de horeca. Soms lijkt het wel of het allemaal horeca is, dan hoor je ze zeggen: ‘Er is geen terrasje open.’ Maar er zijn zoveel meer dingen die je buiten een terrasje kunt doen. Natuurlijk vind ik het ook lekker daar te zitten, maar ik mis het niet. Dat biertje of borreltje kan ik ook thuis wel drinken. Lekker gezellig met een blokje kaas erbij.
Natuurlijk begrijp ik dat de horeca het moeilijk heeft, maar er zijn buiten de horeca een heleboel andere dingen die geregeld moeten worden. Als je een huis hebt en je hele hebben en houwen is daarop gebaseerd en je werk is nu weggevallen, dan word je daar niet vrolijk van. Wij ouderen hebben het nu makkelijk. Ons inkomen gaat gewoon door en ook het vakantiegeld wordt gestort.
Vliegen
Ik zeg wel eens tegen mijn vrouw: ‘Wat zullen de mensen in Zwanenburg nu lekker slapen, die willen die dingen niet meer terug de lucht in hebben.’ Mijn vrouw mag voor haar gezondheid niet meer vliegen, daardoor heb ik ook al een hele tijd niet meer in een vliegtuig gezeten, maar anders zouden we er ook nog steeds gebruik van hebben gemaakt. De lucht is nu zo veel schoner. Als we op de toppen van de duinen staan en over zee kijken, dan zien we zoveel meer dan de afgelopen jaren. Eigenlijk is het net als vroeger. Toen ik jong was hadden we een sterrenkijker en gingen we speciaal naar de achterhoek op vakantie, omdat daar nog schone lucht was. Je zegt als ouwe lul wel eens: Jaaaa, vroeger …, maar de laatste drie maanden hebben we gewoon 30 jaar terug in de tijd geleefd, zo stil was het. Heerlijk. Maar ik hoop niet dat het al te lang zo blijft, want de economie moet weer groeien. Alles moet worden terugbetaald, dus iedereen moet weer aan het werk. Over een maand of twee, drie is iedereen het vergeten en gaan we weer door zoals het altijd was.
Met elkaar het boetekleed aantrekken
De afgelopen jaren heeft de Nederlandse regering alles uitgeperst en op een minimum gezet, we zijn teveel afhankelijk van China geworden. We hebben alles uitgebeend en niet goed omgekeken naar een ander. Daar heeft corona niets mee te maken, het is een samenhang. Je ziet dat het nu allemaal in elkaar past. We zijn de menselijke maat uit het oog verloren. Als we nu met zijn allen het boetekleed eens aantrekken en zeggen dat we het niet goed hebben gedaan en dat het vanaf nu anders moet, dan kunnen we er met elkaar veel beter uitkomen. We hebben de mens ondergeschikt gemaakt aan het budget en dat had nooit mogen gebeuren. We hadden een streep moeten zetten: tot hier en niet verder!