Leonore (72 jaar) woont samen met haar man Rob in Noordwijk (ZH)
Het voelt alsof ik een besmettelijke ziekte heb
We zijn eigenlijk bevoorrecht. We hebben een tuin, waar we nu met het mooie weer heerlijk buiten kunnen zitten. Maar bovenal, wij en onze dierbaren zijn gezond. We houden er ook wel rekening mee hoor. Zo houden we afstand en zijn we voorzichtig.
Natuurlijk missen we de sociale contacten. En wat ik het moeilijkst vindt, is het gemis en het knuffelen van onze kleindochters van vier en zes jaar. Voorheen paste ik regelmatig op en kwamen ze logeren. Nu moeten we het doen met vanaf een afstand naar elkaar zwaaien in de tuin. Ik begrijp dat mijn dochter ons wil beschermen, maar het valt zwaar. Het voelt alsof ik een besmettelijke ziekte heb.
Verschrikkelijk verlies
Het virus heeft ons allen overvallen. Onze dochter werd niet lang geleden op haar 45e bij de KLM aangenomen voor haar droombaan. En onze schoonzoon heeft na het behalen van zijn vliegbrevet twee maanden bij Transavia gevlogen. Wat gebeurt er met hun contracten? Onze andere dochter is werkzaam in de cultuursector. We weten allemaal dat die branche, net als de horeca en het toerisme, erg te lijden heeft. Ja… het coronavirus is een grote stressfactor.
Ik heb gehoord dat er in mijn woonplaats Noordwijk ongeveer vijftien besmettingen zijn. Dat valt op zich nog mee denk ik. Wat niet meevalt zijn de verhalen van mensen die het treft. Zo ging de zoon van vrienden eind maart op vakantie naar Italië. Het is niet te bevatten dat van de vijf jongens er twee door het coronavirus zijn overleden.
Waar doe je goed aan?
Het gaat met kleine stapjes, maar deze pandemie stemt tot nadenken. De maatschappij verandert. En soms ten goede, bijvoorbeeld voor de natuur. We zullen anders met elkaar moeten omgaan. Ik merk nu na dat een en ander wat losser wordt. Ook lopen de besmettingen beetje bij beetje terug. Het lastige vind ik de tegenstrijdige berichtgeving en richtlijnen. Ik vind dat het RIVM zich daar veel te onduidelijk over uitlaat, juist nu het allemaal wat soepeler gaat worden. Want dan kan ik mijn dochter overtuigen dat er zonder gevaar veel meer mogelijk is qua contact met de meiskes. Ik hoop toch echt niet dat ik moet wachten op een vaccin voor ik ze weer kan knuffelen.
En nog iets…
Dat gepraat steeds over kwetsbare ouderen. Daar word ik ook niet blij van! We worden als ouderen maar op een hoop gegooid. Natuurlijk zijn er kwetsbare ouderen, maar ook nog hele energieke en gezonde ouderen! En ik vind dat daar ook verschillende regels voor moeten gelden, ook in de verzorgingshuizen. Er is daar in mijn ogen veel onnodig leed aangericht door dit onderscheid niet te maken.
Hou je goed en blijf gezond
Ik denk niet bij ieder kuchje, oh ik word ziek. Eigenlijk denk ik er niet al teveel over na. Maar ik weet wel dat in geval ik op de IC moet worden opgenomen, ik niet aan de zware beademing wil. Als oudere maak je keuzes wat je nog uit het leven wil halen. Je moet leven toevoegen aan de dagen en niet dagen aan het leven!