In maart interviewden we Klaas (69), zie het verhaal onderaan. In deze update vertelt Klaas hoe het nu met hem gaat
Tijd tekort
In het begin kon ik mijn dagen niet vullen, maar nu gaat het goed en kom ik eigenlijk weer tijd tekort. Mijn vrijwilligerswerk bij de voedselbank waar ik de cliëntenadministratie verzorg, heb ik inmiddels net als mijn andere collega’s die ook even waren afgehaakt, weer opgepakt. Met hulp van jongeren is de voedselbank de afgelopen periode doorgegaan. De administratie die niet per se noodzakelijk is zoals de absentie-administratie (wanneer iemand zich niet afmeld voor een voedselpakket krijgt hij een brief. Tweemaal niet afmelden betekent dat je van de lijst wordt gehaald), hebben we tijdelijk laten zitten. Het is goed dat dat weer is opgepakt, anders wordt het een vrijblijvende bende van mensen die dan wel, dan niet een pakket halen en wordt er zogezegd ‘een loopje met je genomen’. Bovendien: ‘hoe groot is de moeite nu om je even af te melden?’
De karretjesdiscipline is weer terug
Sociale contacten miste ik natuurlijk wel in deze periode, maar ook dat is weer meer op orde. In de winkels waar ik kom is het ietsje drukker, maar op de tijden dat ik kom is het nog niet echt druk. Ik denk dat veel mensen bij de bakker en de slager even snel naar binnen schieten, bestellen, afrekenen en vlug weer naar buiten gaan. Er is ook weinig ruimte in die winkels.
Bij onze Jumbo was de laatste tijd overigens wel echt een puinhoop. Veel te krappe paden die ook nog eens uitkomen tussen twee kassa’s, dat is niet handig. Nu hoorde ik dat de karretjesdiscipline daar terug is en wachten de klanten weer netjes buiten op hun beurt om naar binnen te mogen.
De stad vermijd ik, eigenlijk doe ik dat altijd in de zomer en daarbuiten liever ook. Het is daar nu zo druk, zo druk is het niet eerder geweest. Leeftijdsgenoten klagen dat ze niet naar de stad kunnen wegens de drukte. Dat is vervelend, maar we hebben het geld ook nodig om de economie hier draaiende te houden. Natuurlijk snap ik dat al die mensen naar Middelburg komen, het is gewoon een hele mooie stad.
Goud voor een zacht prijsje?
In de tussentijd heb ik het hele gedoe met Europa goed gevolgd. Dat houdt de gemoederen behoorlijk bezig. Ik vind het een slechte zaak zoals het nu gaat met het bijdrukken van geld. Je eigen bezittingen worden hierdoor minder waard en dat gaat op den duur ook ten koste van bijvoorbeeld de pensioenen. Het doet mij denken aan de Weimarrepubliek. Het enige dat het echt goed doet is de goudprijs. Italië heeft na Amerika en het IMF het meeste goud. Misschien kunnen we nog eens wat van hen kopen voor een zacht prijsje.
Klaas (69), gepensioneerd, mantelzorger en vrijwilliger
Dagelijks leven
Door Corona ben ik in een diep gat gevallen. Mijn dagelijkse zorg voor mijn vrouw gaat door, maar ik kan niet meer naar de voedselbank. Normaal gesproken verzorg ik daar twee ochtenden per week de cliëntadministratie. Het is net alsof je ophoudt met werken, dan heb je dat ook. Je zit in een bepaald ritme en die wordt gedwongen doorbroken. Ook een stuk van mijn sociale contacten raak ik hierdoor (tijdelijk) kwijt. We zijn nog niet eens een week verder en ik heb nu al het gevoel dat de week ineens langer gaat duren en dat gat kan ik niet opvullen. Mijn vrouw zou willen dat ik dat gat opvul met een extra schoonmaaktoer door het huis, maar dat is mijn hobby niet. Mijn werkruimte, de garage is het nog net iets te koud voor mijn hobby’s. Dat is ook erg jammer.
Positief
Het is op dit ogenblik nog niet echt positief voor mijn vrouw en mij. Vandaag ging ik naar de slager en bakker. Normaal kom ik hier mensen tegen met wie ik een praatje maak, maar het was uitgestorven. Ik ben dus helemaal niemand tegengekomen die goedendag zei en tegen wie ik iets terugzei. Dat is hier ook in de straat ook, iedereen zit binnen. De enige naar wie ik de afgelopen week heb gezwaaid is een buurvrouw van verderop die haar hond uitliet. Terwijl het normaal enorm druk is met schoolgaande kinderen, jongeren die aan het voetballen zijn, buren die naar hun verplichtingen gaan, etc. Nu is het wel zo dat veel mensen in onze straat wat ouder zijn en vermoedelijk bang zijn voor Corona. De genoemde cijfers 40 – 80 duizend doden, daar wil je niet graag tussen zitten.
Saamhorigheid
Het saamhorigheidsgevoel gaat langs mij heen, we wonen naast een weiland met koeien en die doen ook niet veel meer dan af en toe ‘boeeee’ roepen. Wel zien we veel mensen die iets voor een ander doen dat is mooi, maar ik ben bang dat zodra deze tijd voorbij is de grijze golf (ik dus) het vrijwilligerswerk weer gaan doen. Begrijp met niet verkeerd: ‘het is mooi dat ze het doen, maar doe het dan blijvend!’ Wat ik echt vervelend vind, is dat ze zichzelf roemen op sociale media, daar hou ik niet van.
Tips
Gewoon doorgaan. Het zit in het leven wel eens vaker tegen. Het grote verschil is alleen dat we hier part nog deel aan hebben, het overvalt ons gewoon. Een persoonlijk probleem is hier helemaal niet aan de orde, je kunt er niets aan veranderen, je staat machteloos.
Misschien is er financieel nog eens wat te schnabbelen op de beurs. Ik volg het altijd, maar nu weer intensiever.