Joke (71) uit Ede, woont alleen in een rijtjeswoning
Corona?
Of ik corona heb gehad is niet bekend, de verschijnselen leken er wel op, al met al was ik er vier weken mee zoet. Wanneer de mogelijkheid zich voordoet me hierop te laten testen, sta ik vooraan in de rij. Duidelijkheid hierover vind ik belangrijk.
Hetzelfde schuitje
De mogelijkheden om in deze coronaperiode iets te doen te hebben, grijp ik met beide handen aan, zeker nu het wat stil en saai is om me heen. Het is een troost, te weten dat er zovelen zijn die in hetzelfde schuitje zitten. Gedeelde smart is halve smart toch! Dus ga ik bijvoorbeeld naar buiten en m’n tuin in. Heerlijk in dit seizoen, de tuin roept om verzorgd te worden! Fijn om hiermee bezig te kunnen zijn en er een voldaan gevoel aan over te houden. Ik geniet hiervan en het geeft me plezier het te ‘zien’ groeien. Of wandelen, het is een feestje te zien hoe de natuur gewoon z’n gang gaat.
Puzzel uit het stof
Wat is de telefoon toch een fantastisch communicatiemiddel, ik maak er op dit moment ook meer gebruik van. En niet te vergeten lezen: de krant, (week)bladen, boeken. Of het leggen van een puzzel van duizend stukjes die ik uit het stof heb gehaald. Een welkome afleiding in deze periode, ik ga ervan uit dat hij af is als de crisis voorbij is. Of het luisteren naar de radio, die gaat aan zodra ik ‘s morgens uit bed ben. Eind van de middag gaat de radio uit en de tv aan. Prettig om op de hoogte blijven en als het genoeg is dan is het genoeg, dan is er de uit-knop. Ook mediteer ik een aantal keren per week voor het naar bed gaan. Geeft me rust en ontspanning, net zoals de yoga-oefeningen die ik een aantal keren per week uitvoer.
Acceptatie
Ik mis sociaal contact zoals bijvoorbeeld het koor op vrijdagavond, het met elkaar zingen en plezier hebben. En daarna gezellig naar de kroeg voor een biertje of iets dergelijks. Soms zet ik de radio op Nederlandstalige muziek en dan zing en/of dans ik even mee in de huiskamer, word ik blij van. Dat activiteiten niet doorgaan betekent ook het wegvallen van verplichtingen, er hoeft nu even niets. Toch moet dat niet te lang duren, want dat ik niemand in persoon spreek en geen fysieke nabijheid heb, ervaar ik als een verarming in mijn leven. Ik merk dat ik een gevoel heb van ‘het is even niet anders’. Ik geef me er maar aan over en inmiddels accepteer ik het zoals het is. Ik ben niet de enige, iedereen heeft ermee te maken. Ook hier geldt weer, gedeelde smart is halve smart. We gaan ervoor!
Verheugen
Ik verheug me al op dingen nà de crisis. Dat ik vrienden en vriendinnen weer vaker kan zien. Dat ik weer naar het koor kan en met de meiden lol kan hebben en lekker kan zingen. Of uit eten gaan, een terrasje pakken. Dat ik weer op bezoek kan gaan en mensen kan ontvangen. De sociale contacten, daar verheug ik me nog het meest op. Ik hoop ook heel erg dat de Nijmeegse 4Daagse doorgaat en dat ik ingeloot word, dat hoor ik één dezer dagen. Dan kan ik daar naar toeleven en ervoor gaan trainen.