Jacqueline (83) uit Wassenaar, woont zelfstandig, mantelzorger voor dementerende echtgenoot
Voortuin versierd
Plotseling word je geconfronteerd met de richtlijnen van het kabinet. Je behoort tot de risicogroep: kwetsbare ouderen. Het wordt stil in ons huis in Wassenaar. Er komen geen vrienden meer langs. Mijn man was vorige week jarig en de familie mocht niet komen. Onze buren hadden als verrassing onze voortuin versierd en brachten een taartje, dat was dan wel weer heel leuk.
Gebroken pols
Het dagelijks leven is veranderd. Mijn echtgenoot, die dementerend is, verbleef voor de crisis drie dagen per week op de dagopvang. Nu is hij thuis, de dagopvang is gesloten. Ikzelf had begin maart reuze pech. Ik ben gevallen en heb daar een gebroken pols aan overgehouden. Het is lastig om met een onderarm in het gips goed voor mijn echtgenoot te kunnen zorgen en het huishouden te bestieren. Vanwege die pols hebben we voor de warme maaltijd nu tijdelijk Tafeltje Dekje ingeschakeld, maar daar hebben ze het nu zo druk dat het niet altijd even soepel verloopt. Dan krijgen we maar één maaltijd of helemaal niets. Veel van hun vrijwilligers zijn ook ziek. Ik mag met mijn pols in het gips geen auto meer rijden maar was toch al van plan daarmee te stoppen, ik ben te onzeker geworden. Daardoor kom ik nu ook niet veel meer buiten.
Huis vol bloemen
Tot nu toe heeft onze dochter alle boodschappen voor ons gedaan en ook alle administratie wordt door haar geregeld. Dat geeft rust en vertrouwen. Ook appen wij dagelijks met haar, zodat we het gevoel hebben niet alleen te zijn. Ze geeft goede tips en raad. Ook hebben we geweldige buren, zij helpen ons met raad en daad. De buurvrouw brengt mij volgende week naar het ziekenhuis als het gips van mijn pols mag en de buurman maait het gras. Het huis staat vol bloemen, niet alleen voor de verjaardag van mijn man, maar allerlei organisaties sturen ook boeketten.
Tandje lager
Ik verveel mij niet. Integendeel, ik kom tijd tekort! Alle klussen in huis en tuin worden zoveel mogelijk gedaan, maar het tempo ligt wel een tandje lager. Mijn hulp komt voorlopig ook niet meer dus er blijft wel het een en ander liggen. Maar zo heeft iedereen zijn eigen problemen, de een erger dan de ander. We moeten ons er allemaal doorheen slaan en wachten op betere tijden.
60 jaar getrouwd
Wat wel super verdrietig is voor mijn echtgenoot en mij: wij zijn op 27 april a.s. 60 jaar getrouwd. We hebben alles moeten afzeggen wat we georganiseerd hadden. We hebben een zoon in Spanje en hij en zijn gezin kunnen nu niet komen. Voor de vriend uit Australië van onze kleindochter, die er al is, is het ook niet leuk. Het restaurant voor het feestelijke diner is gesloten en ook het bezoek van de burgemeester is geannuleerd. We gaan een nieuwe datum prikken in het najaar, maar het is toch een tegenvaller want we hadden ons enorm verheugd om weer met de hele familie samen te zijn.
Toespraak van de koning
De toespraak van de koning heeft ons goed gedaan. De radio en de tv geven de hele dag door informatie over het coronavirus. En iedere keer is het nieuws verdrietiger en angstiger. De wereld wordt goed door elkaar geschud. We moeten zuiniger zijn op onze planeet en meer van de aarde gaan houden. Wat is er nu veel verdriet voor de families, waar een dode te betreuren is. De toespraak van koning Willem-Alexander raakte mij in mijn hart: “Alleen samen krijgen we het coronavirus eronder”.