In maart 2020 deelden we het verhaal van Willem Jan (77) uit Noordwijk. In deze update vertelt hij hoe het nu met hem gaat.
Niet veel veranderd
Nu, ruim vijftien maanden nadat ik een bijdrage aan Wij & corona heb geleverd, is er voor mij eigenlijk niet eens zoveel veranderd. Ik denk zelfs dat in zijn algemeenheid gezegd kan worden dat hoe ouder je bent, hoe minder er verandert. Het zijn de kleine dingen die ik mis; de vanzelfsprekendheid van elkaar aanraken en de sfeer van volle terrassen.
Mondkapjesmoe
Iets wat ik totaal niet mis, zijn de mondkapjes. Wat een crime, en dan zeker voor brildragende mensen zoals ik. Ik ben blij dat we daar vanaf zijn. Althans, nu met de stijgende besmettingen zou het zomaar weer verplicht kunnen worden. Ik snap dat de jeugd naar versoepelingen verlangt, maar ik vrees dat het gebrek aan beheersing ons allen geen goed zal doen.
Veel onzekerheden
Ik en mijn vrouw hebben ons zo snel als kon laten vaccineren. Dat geeft een rustgevend gevoel en mijns inziens zou het verplicht moeten worden. Wel vraag ik mij af hoe dat alles zich zal ontwikkelen. Hoeveel nieuwe virusvairanten zullen er nog bijkomen, en zal de vaccinatie alles dekken? Er zijn nog zoveel onzekerheden.
Willem Jan (75) uit Noordwijk, getrouwd – maart 2020
Lang leve de computer en tv
Ik ben nooit ontzettend uithuizig geweest. Hoewel ik van mezelf kan zeggen dat ik best sociaal ben, houd ik niet van sociale verplichtingen. Eigenlijk ben ik in mijn hart al een soort van kluizenaar. Nu in tijden van corona zit ik uren achter de computer en samen met mijn vrouw Joke kijk ik veel tv. We gaan vroeg naar bed en staan ook heel vroeg weer op. Om 5 uur ’s ochtends zitten we al aan de koffie! Maar ja, eigenlijk brachten we voordat het coronavirus toesloeg onze dagen al zo door.
Culinaire verlichting
Verder ben ik dol op koken, altijd al geweest. Ik kijk graag goede kookprogramma’s, ik lees graag kookboeken en schrijf heel veel recepten op. Vroeger hadden we een restaurant en was ik er ook beroepsmatig mee bezig. Nu ben ik een hobbykok. Naast mooie gerechten maak ik ook graag ‘simpele’ gerechten, die ook bij de kinderen en kleinkinderen in de smaak vallen. Gisteren nog heb ik voor iedereen gebakken rijst gemaakt, met rendang, boontjes sajoer en een eitje. Normaal zouden we dat met elkaar hebben gegeten, maar nu kregen mijn zoon en dochter bakjes mee naar huis. Ik kreeg het volgende commentaar terug, of ik volgende keer meer wilde maken haha.
Rare tijd voor een uitvaart
In de afgelopen twee weken heb ik twee uitvaarten meegemaakt. Er mogen maar een beperkt aantal mensen bij aanwezig zijn [red. 30 personen in totaal]. Tijdens de uitvaart van mijn broer Henk afgelopen zaterdag zat onze dochter twee rijen achter ons, en ook mijn zus zat op flinke afstand. Dat is heel vreemd, ook met het condoleren en de afstand die je moet houden. Het is misschien raar om te zeggen, maar denkende aan mijn eigen uitvaartwensen is dat nog te druk. Ik wil zelfs helemaal geen uitvaart en ook geen condoleance. Nee, mijn wens is dat mijn gezin uit eten gaat en op die manier aan me denkt.
Zorgen voor morgen
Ik ben nu niet ontzettend bang maar ik ben wel voorzichtig. Al denkt mijn vrouw daar anders over, die is meer van ‘als het je tijd is, dan is het maar zo’. Ik maak me trouwens wel zorgen over de toekomst. Het zal een lange tijd duren voordat alles weer normaal is. Laat dit alles een les zijn voor de mensheid, en laten we hierna wat gezelliger met elkaar omgaan.