Huib (71) uit Beverwijk, gepensioneerd, LAT-relatie
Betere conditie
Ik heb tot mijn zeventigste actief gezeild. Vorig jaar heb ik mijn boot verkocht en nu wandel ik veel. Dagelijks anderhalf uur, ook met de hond. Ik ga naar de sportschool en fiets regelmatig. Ik kan wel zeggen dat mijn conditie nu beter is dan twintig jaar geleden. Met de maatregelen kan ik prima leven, als ik op pad ga vermijd ik grote groepen en ik zoek de drukte niet op.
Routine doorbreken
Wat ik wel jammer vind, is dat de vakanties niet doorgaan. Ik had met mijn vriendin wintersport in Oostenrijk geboekt, dat ging op het laatste moment niet door. Het kost je een paar leuke uitjes, de sociale contacten mis ik wel. Een reisje of een lang weekend ergens naartoe, dat zijn normaal wel de hoogtepunten waar je naartoe leeft. De rest doe je een beetje op routine. Ik houd van een vaste structuur, ik sta elke dag om 8.00 uur op, doe boodschappen, kook voor mezelf. Het zijn juist de dingen die de routine doorbreken die het leuk maken. Maar van nature ben ik geen pessimist, het komt allemaal wel weer.
Stilstaan om te genieten
Ik ben niet bang om ziek te worden. Ik heb een mooi leven gehad, en heb nog steeds een mooi leven. Ik ben er niet zo mee bezig. Als het zo is, dan zij het zo. Je kunt pas van de dag genieten als je de nacht kent. Er zijn mij ook dingen overkomen die niet zo leuk waren, maar het is maar net hoe je in het leven staat, hoe je daarmee omgaat. Ik heb een groot deel van mijn leven ingevuld met hard werken. Vlak nadat ik stopte met werken, kreeg ik een burn-out. Toen ben ik anderhalf jaar met mijn boot op de Middellandse zee gaan zeilen. Toen kwam ik er pas achter wat er nog meer in het leven is, wat ik allemaal heb gemist zonder het te zien. Je moet kunnen stilstaan om te genieten. Ik ben van mening dat je zelf heel veel kunt bijdragen aan je eigen geluk.
Bovenop het nieuws
In het begin zat ik bovenop het nieuws. Ik volgde vooral het nieuws van Jaap van Dissel en de Tweede Kamervergaderingen op woensdag. Ik zoog alles als een spons op. Maar inmiddels neemt de belangstelling af. Iedereen heeft een mening en begint die te ventileren. Ik ben blij met de manier waarop de regering omgaat met de situatie. Ze laten zich niet primair leiden door politieke overwegingen, maar luisteren vooral goed naar de ter zake deskundigen; dat geeft vertrouwen.
Niet naar de IC
De hele focus op ouderen vind ik te weinig genuanceerd. Er zijn namelijk ook veel veertigers die wel kwetsbaar zijn; en er zijn veel zestigplussers die absoluut nog niet kwetsbaar zijn. De discussie over triage vind ik ook zoiets. In oorlogstijd keken ze op het slagveld wie de meeste overlevingskans had, die werd geholpen. Dat klinkt hard, maar in tijden van schaarste moet dat het criterium zijn en niet de leeftijd. Zelf hoef ik niet naar de Intensive Care. Na een week op de IC kom je er zo slecht vanaf dat je geen kwaliteit van leven meer hebt. Ik heb me laten vertellen dat één dag IC gelijk staat aan een maand revalidatie. Ga maar na wat veertien dagen IC met je doet.
Pingelen op de piano
Ik ben nu meer bezig met muziek, ik heb een elektronische piano aangeschaft. Daar zit ik lekker op te pingelen. En via YouTube probeer ik mezelf gitaar te leren spelen. Daar beleef ik veel plezier aan. Daarnaast ben ik voorzitter van het verantwoordingsorgaan van een pensioenfonds, daarvoor heb ik ook veel bijscholingscursussen gedaan. Die hele pensioendiscussie houdt me enorm bezig, ik zit er nog net niet bovenop!