Herman (79) & Ans (76) uit Wierden, getrouwd
Dichter bij elkaar kruipen
Wij wonen hier nu vijftig jaar in een goed gebouwd huis met ruime tuin in Wierden, een klein dorp met 25.000 inwoners. Iedereen houdt zich hier goed aan de coronaregels, in heel Twente eigenlijk. Het is een stuk rustiger op straat dan normaal, je kan dat duidelijk merken. Onze kinderen wijzen ons vaak op de regels en helpen ons om ons eraan te houden. Zo heeft onze zoon twee maanden lang boodschappen voor ons gedaan, zodat we zo min mogelijk buiten hoefden te komen. Onze schoonzoon let er ook goed op dat we anderhalve meter afstand houden als we elkaar zien, maar het is lastig en niet altijd even leuk. Je vergeet het ook wel eens en dan kruip je toch weer wat dichter bij elkaar.
Moeilijker in de stad
Wij zijn natuurlijk potentiële kandidaten voor corona. Het treft veel ouderen en het raakt ons hoeveel doden er zijn gevallen. Heel veel ouderen uit verpleeghuizen, dat valt wel tegen, dat zal ons ook wel bijblijven. Wij proberen te voorkomen dat we besmet raken en houden ons streng aan de regels, zo streng dat we wel eens onze schoonzoon en kleindochter hebben moeten wegsturen. We houden onszelf bezig door veel in de tuin te werken, en als tip voor anderen zou ik zeggen: veel lezen, probeer te lezen. En allerlei andere dingen doen waar je zin in hebt, die je prettig vindt. Dat kunnen een heleboel dingen zijn. Ik kan me voorstellen dat het voor mensen in Amsterdam en andere grote steden wel moeilijker is dan bij ons. Wij doen de deur open en lopen de tuin in, dat heb je in de stad minder.
Reisbeperkingen
Het lastigste aan de huidige situatie vinden wij dat we minder mensen kunnen en mogen zien. Echt contact met vrienden is er bijvoorbeeld niet, je komt elkaar wel toevallig tegen bij de supermarkt en dan praat je een half uur met elkaar met anderhalve meter ertussen, maar dat is toch anders dan bij elkaar langs gaan. Ook vinden we het jammer dat we onze kinderen en kleinkinderen minder zien. Zij wonen niet allemaal in de buurt en door de reisbeperkingen konden we niet naar hen toe. Sinds een tijdje rijden we namelijk geen lange afstanden meer met onze auto en daarom reizen we nu met de trein. Intussen hebben we echter al drie maanden niet met de trein weg gekund.
Diepe indruk
De huidige situatie is nieuw voor ons en niet goed te vergelijken met andere gebeurtenissen uit ons leven. In ons leven hebben we niet zoveel meegemaakt, het ging allemaal heel voorspoedig en daar zijn we ook dankbaar voor. Het overlijden van onze dochter Anouk vorig jaar heeft wel een heel diepe indruk op ons gemaakt. Dat is natuurlijk nog steeds lastig, dat zij er niet meer is, maar zo werkt het nou eenmaal. Het maakt het wel extra vervelend dat wij onze familie minder kunnen zien door corona, maar het is fijn dat dat binnenkort steeds meer kan.
Weer met de trein
In de laatste persconferentie is aangekondigd dat we weer met de trein mogen reizen. Daarom gaan we volgende week vier dagen naar Mookerheide, waar we een hotel hebben geboekt. Gaan we lekker daar slapen, eten, drinken en wandelen. Ik hoop dat we dan zo ver zijn dat we zonder mondkapje in de trein mogen, en anders met mondkapje. Dan kunnen we ook eindelijk naar onze schoonzoon, de nieuwe keuken bekijken. En naar Amsterdam en Utrecht om onze studerende kleinkinderen op te zoeken. Fijn dat dat nu weer kan.