Henk (103) uit Schalkwijk, woont in het huis naast zijn zoon
Langs bij de ouwe baas
Van corona heb ik geen last. Ik ben er niet bang voor. Je moet toch ergens dood aan gaan. Ik ben 103 jaar en het is goed geweest. Ik heb een mooi leven gehad. Natuurlijk vind ik het leven vaak nog leuk hoor. Ik zit in de zon en ik studeer nog, over het heelal. Gelukkig vierde ik mijn verjaardag op 10 maart, toen verjaardagen vieren nog net mocht. Ik woon naast mijn zoon en schoondochter. Mijn kinderen komen nu om beurten op bezoek. Ik heb zeven kinderen en die vinden het nog altijd fijn om bij deze ouwe baas langs te komen. Ik vind dat heel gezellig want heb graag mensen om me heen. Mijn familie is wel bezorgd. Mijn kleindochter is huisarts en dat is prettig maar huisartsen hebben nu weinig tijd voor je.
Wandelstok
Mijn schoondochter doet de boodschappen. Weet je, ik zie namelijk niet zo goed en herken mensen niet en ik zie de vitrines niet. Ik kook nog wel zelf. Wat me de meeste tijd kost, is opstaan. Het wakker worden, gebit schoonmaken, aankleden, het gaat allemaal erg langzaam. Pas rond negen uur, als ik heb ontbeten, denk ik: héhé, ik ben nu goed wakker. De machine loopt gewoon niet zo goed meer. Ik waggel en gebruik mijn stok om niet te vallen. Ik wil geen rollator of iets dergelijks. Met een wandelstok ben je een heer, zeg ik altijd.
Postpakketten
Ik zit vaak in de tuin in het zonnetje. Om daar te komen moet ik zo’n zestig meter lopen. Een beetje beweging is belangrijk. Ik maak ook een rondgang in het huis. Ik heb ooit als postbode gewerkt. Ik zie dat er nu veel meer postpakketten worden verstuurd en bezorgd. Als oud-postbode is dat boeiend, maar ik vind het eigenlijk niet leuk. Het is zo onpersoonlijk. Eerst was ik schoenmaker, net als mijn vader. Toen ben ik bij de post gaan werken omdat je dan meer verdiende en daarna ben ik bij de bank gaan werken. En altijd actief geweest in het dorp hier. Voor lezen had ik vroeger weinig tijd. En nu wel en ik vind het fijn. Wat een ontdekking.
Placebo
Ik hoor nog wel goed, al is het maar met één oor. Maar telefoneren gaat nog goed. Ik krijg iedere week de preek op schrift nu ik niet naar de dienst kan op zondag. Dan leest mijn zoon het voor. Het is een goed alternatief in plaats van naar de kerk te gaan. Alleen is mijn zicht erg achteruit gegaan. Mijn zoon brengt daarom luisterboeken mee. Daar geniet ik enorm van. Ik lees momenteel veel over het heelal. Dat is interessant. Wat je denkt dat gebeurt, gebeurt ook vaker. Een beetje het placebo-effect. Het denken beïnvloedt veel. Als je positief denkt, trek je positivisme aan. Ik denk dat de wereld wel verandert door corona. Mensen kijken nu meer naar elkaar om. Dat zal blijven. En dat werd ook hoog tijd.
Henk’s foto is gemaakt door Claudia Kamergorodski.