Er is te veel bezuinigd op de zorg en nu zitten we met de gebakken peren

Gé (82) uit Berkel-Enschot, gepensioneerd, getrouwd

Eigen dingen doen

Het coronavirus beperkt je wel in je mogelijkheden. Je kan niet naar familie of vrienden, ook niet ontvangen. We zijn uitermate voorzichtig geworden met het ontmoeten van mensen. Daar kunnen we goed mee leven. We vermaken ons best, we fietsen regelmatig, ik werk nog in de tuin en we lezen graag. Toen ik met pensioen ging, hebben we gelijk gezegd, we gaan niet de hele dag samen handje in handje door het dorp lopen. We houden elk onze eigen activiteiten en hebben afgesproken dat de woensdag en het weekend onze gezamenlijke dagen zijn. De rest van de week doen we onze eigen dingen. Ik volg bijvoorbeeld al twintig jaar met veel plezier cursussen kunstgeschiedenis. Nu is de cursus die half oktober zou beginnen uitgesteld, hopelijk is er straks weer licht aan het firmament. Da’s jammer, maar het is een luxeprobleem. Mijn vrouw volgt cursussen bij het vrouwengilde. En ze tennist en wandelt, afhankelijk van het seizoen. Zo vullen we de dagen in. En dan ’s avonds onze ervaringen van overdag uitwisselen. Mijn vrouw is opgehouden met haar yoga, dat durft ze niet meer, want dan zit ze te puffen en te blazen in een zaaltje.

Avondmensen

Wat we ook graag deden was musea, muziek- en toneeluitvoeringen bezoeken. Dat is allemaal wat lastiger geworden. Ondanks de beperkingen hebben wij de afgelopen maanden toch nog een paar fietstochten in Nederland gemaakt en enkele musea bezocht. Het zijn uitjes die we zeer waarderen. Dan ben je even in een andere omgeving en je ziet mooie dingen in het museum en in de natuur. We zijn voorzichtig, maar we zijn niet bang om bijvoorbeeld naar de supermarkt te gaan, dan nemen we de kapjes mee. De mondkapjes kregen we uit Spanje, daar woont een van onze dochters. Die kon je hier nog niet krijgen indertijd. Het ouderenuurtje in de supermarkt is bij ons niet populair, wij zijn nogal avondmensen en om zeven uur zijn we er nog niet uit.

Tegenslag hoort bij het leven

De jongere generaties klagen en zeuren teveel over de coronamaatregelen. Ze hebben in het algemeen weinig tegenslagen ondervonden, het gaat ze misschien wat teveel voor de wind. De minder jonge generaties van voor en na WOII zijn wat meer gewend geraakt aan ontberingen en tegenslagen. We hebben de hongerwinter meegemaakt. Voor onze ouders was het niet gemakkelijk om elke dag voldoende eten op tafel te krijgen. In deze winter van 1945 zijn circa 20.000 mensen omgekomen van de honger. Het heeft nog lang geduurd voordat het aanbod in de winkels weer op een redelijk niveau kwam. Klagen had toen geen zin, maar nu ook niet. Pas je aan onvermijdelijke omstandigheden aan, want ze zijn over het algemeen van tijdelijke aard.

Geen lijn in de maatregelen

Rutte belooft veel tijdens de persconferenties maar maakt het niet waar. Maak het wat concreter, het is voor de doorsnee Nederlander niet te begrijpen en ook niet logisch. Ik zeg niet dat het allemaal makkelijk is, want het is verdomd moeilijk om er een lijn in te vinden, maar je kunt toch wel helder en vooral ook eerlijk zijn? Waarom moet een restaurant waar je keurig op anderhalve meter zit, zijn deuren sluiten? Net als de mondkapjes, wij dragen die al maanden, daar heb ik absoluut geen probleem mee. Al die verhalen van ‘het werkt niet’ en ‘het is flauwekul’, zelfs door het RIVM. Dat is ingegeven door het feit dat we geen voorraden hebben hier in Nederland. Hetzelfde met het testen, er is nog steeds onvoldoende capaciteit en het duurt allemaal te lang.

Dokter Levi

Laatst was bij Buitenhof dokter Levi, dat was een heel interessant gesprek. Levi is in Londen hoofd van een groep ziekenhuizen. Hij verwacht dat er aan het eind van het jaar een vaccin komt. Hij heeft zelf meegedaan aan een onderzoek onder 50.000 patiënten en daarvan is slechts één persoon ziek geworden, en heel snel weer hersteld. Een uitstekend product, alleen nu zitten we in de molen van de gezondheidsautoriteiten, die het officieel moeten goedkeuren. Levi hoopt dat ze niet te pietluttig worden en over elk klein dingetje vallen, want dat is gewoon niet nodig. Ik heb heel veel vertrouwen in deze man. Hij weet waar hij over praat en hij heeft zelf meegedaan. Dus ik hoop dat hij gelijk heeft. Nederland heeft helaas te veel bezuinigd de afgelopen tien jaar op de hele zorg en nu zitten we met de gebakken peren.

Familiecontacten

We zijn een beetje huiverig geworden met contacten in de familie. Dus hebben we  gezegd, voorlopig willen we enige voorzichtigheid betrachten, blijf maar thuis en laten we contact houden via de telefoon en de app. Dat werkt goed, je krijgt allerlei foto’s en verhalen, dus we weten wat er gaande is. Maar het blijft jammer dat je elkaar niet kunt zien en persoonlijk met elkaar kunt praten.

De draad weer oppakken

Ik ben niet pessimistisch. Het herstel zal best een tijdje duren, economisch gezien zeker, maar het opkrabbelen gaat waarschijnlijk sneller dan we allemaal denken. Als je getroffen bent door corona dan is dat vreselijk, gelukkig genezen de meeste mensen van deze ernstige ziekte ondanks dat het nog een lange nasleep kan hebben. Zeker als je van onze leeftijd bent. Ik hoop dat er licht komt aan het einde van de tunnel, ik vertrouw erop dat er in de loop van het komend voorjaar een vaccin beschikbaar komt en dat daarmee de ernstige gevolgen van de pandemie voor de gezondheid en de economie onder controle komen. Dan is er weer hoop en pakken we de draad weer op.