Dineke (75) uit Warmond, weduwe
Rondje langs de kinderen
Wat voor effect heeft het coronavirus op mij? Tja, als je alleen bent en niet meer werkt, dan gaat het leven toch redelijk zonder al te veel problemen door. Wel mis ik het contact met de kinderen en kleinkinderen. Normaal gesproken komen ze regelmatig met z’n allen eten en dat is nu al meer dan een jaar niet gebeurd, helaas. Wel ga ik op bezoek als er iemand jarig is, toch even een moment van contact en een cadeautje brengen. Ook doe ik af en toe een rondje met de auto langs de kinderen, om even bij te praten en ze even te zien. Daarbij houden we wel afstand natuurlijk.
Mijn dagindeling
Iedere ochtend wandel ik om half acht met mijn hond Olivia. Daarna ontbijt ik met een koffietje en een cracker. Vervolgens doe ik, sinds maart vorig jaar, 35 minuten lang yoga-oefeningen. In de middag ga ik weer met de hond uit en soms gaat ze mee achterop de fiets naar het park. Verder werk ik wat in de tuin. Daar is altijd wel wat in te doen. Een ritje naar de supermarkt, dat is echt een uitje geworden ha ha. En gelukkig bridge ik weer regelmatig met de dames nadat het een maand of vijf stil heeft gelegen.
Bezorgd
Gelukkig ben ik nu gevaccineerd. Maar ja, is eenmaal vaccineren wel genoeg? Verder vraag ik me af hoe de situatie eind van het jaar zal zijn. Ik hoop dat de grenzen weer open gaan, ik heb namelijk een reisje naar Australië gepland. Maar ik ben bang dat dat voorlopig niet door kan gaan en mijn tijd gaat ook maar voorbij, toch!? Ook een weekje naar de zon met m’n vriendin, dat mis ik. Zal dat straks weer kunnen? En hoe zal het verder gaan met het muteren van het virus?
Heel het land plat
De horeca is erg de dupe en ik vind echt dat ze dat eerder open hadden moeten doen. De mensen willen er gewoon op uit. Je houdt ze niet tegen, dat is wel gebleken. Verder loopt het zoals het gaat. Dit alles is nieuw voor iedereen. Het is het best als iedereen zich aan de regels van de overheid houdt. Al blijft het voor mij toch een dingetje, dat een heel land meer dan een jaar plat gaat omdat de zorg het niet aan kan. Maar goed, we moeten het maar accepteren.
Blij van kleine dingen
Echte geluksmomenten zijn er helaas niet zo heel veel. Eerlijk gezegd ben ik soms best wel somber. Maar dan pak ik de telefoon en bel ik iemand op. Daar knap ik dan weer van op. Wel word ik blij van kleine dingen, van contact met bevriende leeftijdsgenoten, gezellig met een vriendin winkelen en lunchen, van m’n kinderen die langskomen en van wandelen op het strand of in de Groene Weelde. En samen met m’n kleinzoon Naud naar de golfbaan, dat kon gelukkig doorgaan. Het is jammer dat het weer niet meewerkt, wat hogere temperaturen en de zon daar worden we toch allemaal blij van!