Corry (61) uit Tilburg, verpleegkundige bij Zorggroep Elde-Maasduinen
Corona in huis
Mijn werk is momenteel druk, hectisch, bijzonder. Echt een rollercoaster. Het is veel improviseren en uitproberen. Bij ons is er corona in huis. Tot vorige week ging het goed, we dachten even dat we de dans ontsprongen hadden, maar ondanks alle moeite is het niet gelukt. Dat is heel verdrietig. Voor de bewoners, voor de familie en voor ons. Dagelijks hebben we met keuzes en afwegingen te maken die niet makkelijk zijn. Bewoners missen dingen uit hun normale leven hier, kunnen verdrietig of angstig zijn en wij kunnen dat gevoel niet voor hen weghalen. We kunnen het niet oplossen. Dat gaat om kleine dingen, zoals die bewoner die nu niet meer dagelijks naar beneden kan om de krant op te halen. Maar ook om grote dingen. Zoals de eerste bewoner die overleden is aan corona en de kamer die we gelijk leeg moesten ruimen. In je hoofd snap je het, maar je gevoel zegt iets anders.
Boos van binnen
Ik probeer er afstand van te nemen en het in de tijd te zien. Als iemand heel hard gaat vloeken dan probeer ik te bedenken ‘het moest er blijkbaar even uit’. Maar dat lukt niet altijd. Dan word ik boos van binnen. ‘Wat een wereld’, denk ik dan.. Ik ben benieuwd hoe we hier uitkomen, wat het doet met de mensen die in de zorg werken. Ik hoop dat we erover kunnen praten. Nu wordt er geklapt door iedereen en worden we helden genoemd. Maar straks, wanneer alles kan bezinken, vallen voor ons de klappen. Daar ben ik bang voor. Aan de andere kant weet ik dat ik er geen invloed op kan hebben en dat ik gebruik moet maken van de mogelijkheden die er wel zijn. Dan kom ik weer bij die rollercoaster. We maken volop gebruik van de dingen die wél kunnen. Deze tijd maakt je wel creatief.
Sterkere band
Zo heeft een collega van mij laatst krulspelden gezet bij een bewoner die haar kapper zo erg miste. Op tv worden allemaal oude programma’s van vroeger herhaald dus daar kijken we veel naar. Het beeldbellen is ontzettend snel opgepakt. Familie staat buiten met de mooiste spandoeken. Oh, en we worden overstelpt met bloemen. Dus dat is dan ook wel weer bijzonder. En ik merk zelf ook, ik heb anders contact met bewoners. Veel diepgaander. Het klinkt cru maar omdat er niemand meer op de afdeling kan komen, is het veel rustiger nu. Voorheen zat ik met een aantal bewoners te kletsen en dan kwam de leverancier binnen of kwamen familieleden met vragen. Niet dat ik blij ben met de situatie, maar mijn band met de bewoners wordt sterker.
Goede sfeer
Dat merk ik ook onder collega’s. De sfeer onderling is goed. Er heerst een grote saamhorigheid en bereidheid om elkaar te helpen. Toen we een corona afdeling kregen hebben verschillende collega’s zich vrijwillig aangeboden om daar te helpen. Dat zeg ik, er gebeuren nu ook heel veel bijzondere dingen. Daar fleur je van op en ga je ondanks een zware dag met een goed gevoel naar huis.