Corrie (74) uit Wolvega, woont met haar man Gerard
Blij met vaccinatie
In het begin was ik best panisch over van alles en nog wat. Ik was bang dat ik corona zou krijgen. Van lieverlee is dat wel veranderd en werd ik minder angstig. Dat wat mocht, dat deden we. We hebben nu de inentingen gehad en hebben daar geen last van gehad. We zijn erg blij dat we nu gevaccineerd zijn. Toch houden we nog steeds anderhalve meter afstand, dragen we een mondkapje en maken we ons boodschappenkarretje schoon.
Verhuizen in coronatijd
We zijn in coronatijd verhuisd. Dat was echt een ramp. De verhuizers konden gelukkig wel komen, maar je moest afstand houden. De doe-het-zelfwinkels etcetera waren dicht, dat was best onhandig. Gelukkig hadden we de meubels al wel uitgezocht en konden die bezorgd worden. Soms kwamen de bezorgers niet naar binnen en werd het tot aan de deur bezorgd.
Sociaal leven op een laag pitje
Een lange tijd konden we niet bridgen. Dat start nu weer een beetje op gelukkig. Het sociale leven is sowieso op een heel laag pitje komen te staan. Ik mis dat best wel. Het lijkt ook wel of het wat verwatert. Normaal als we op de bridgeclub zijn, dan spreek je toch sneller af.
Gehandicapte broer
Contact met familieleden gaat voornamelijk telefonisch. Lange tijd mochten we niet bij mijn gehandicapte broer van 82 op visite. Nu mag je wel langs, dan moet je bellen en komen ze naar de deur. Vlakbij die deur is een kamertje waar je even kan zitten en boekjes met hem kan inkijken. Want met hem communiceren, dat gaat eigenlijk niet. Hij zegt hooguit ja en nee. Met hem bellen is dus ook niet mogelijk. Dat is erg triest hoor.
Er effe tussenuit
We hebben het afgelopen jaar samen veel gefietst en gewandeld. We gaan nu vier dagen weg, na het tweemaal te hebben uitgesteld. Want dat eten op de kamer, dat vind ik niets hoor. De terrassen zijn nu weer open en het wordt lekker weer, dus gaan we er effe tussenuit. Dat heb je toch wel nodig.
Iedereen doet zijn uiterste best
Ik vind de maatregelen best goed. Van bijvoorbeeld de avondklok hebben wij zelf geen last gehad. We gaan ’s avonds toch de deur niet uit. Tenminste, mijn man Gerard laat ’s avonds ons hondje uit, maar dat mocht gewoon. Iedereen doet zijn uiterste best om het goed te laten verlopen. Toch is niet iedereen het daar mee eens. We volgen al het coronanieuws op tv. Als je die nare dingen ziet die in het ziekenhuis gebeuren, daar word ik wel verdrietig van. Ik snap dan ook niet dat er mensen zijn die het ontkennen. Ik denk dan, heb je geen ogen? Je kan toch zien wat er gebeurt!