Brian (65) woont met zijn echtgenote op Isle of Wight (Groot-Brittannië). Hij heeft zijn verhaal in het Engels ingestuurd (de engelse versie staat onderaan).
De straat oversteken
We moesten ons heel snel aanpassen aan het leven met Covid-19 en onze routines veranderen. We moeten thuisblijven en mogen een uur per dag sporten, mits we 2 meter uit elkaar blijven. Mensen hier op het eiland Wight willen helpen en houden zich onberispelijk aan deze regel door bijvoorbeeld de weg over te steken om niet bij elkaar in de buurt te zijn. De meeste van onze veerboten en bussen rijden niet meer en degenen die dat wel doen, zijn alleen voor mensen met een vitaal beroep: ziekenhuispersoneel, bezorgers enz.
Geen verkeer
Er is nu weinig verkeer. We gebruiken onze auto één keer in de 14 dagen om boodschappen te halen bij een boerderijwinkel, slechts een rit van 10 kilometer. Normaal zouden we 800 kilometer per maand afleggen bij bezoeken en boodschappen doen, maar dat is nu gestopt. Wij betalen met een contactloze kaart. Als deze noodsituatie voorbij is, denk ik dat er heel weinig contant geld zal worden gebruikt. We zijn echt de wereld van de contantloze samenleving binnengegaan.
Buiten sporten
Overal is het stil. We lopen langs het oude spoor en het vogelgeluid is zo helder. We stoppen om te luisteren, maar niet voor lang, want ons uurtje uit onze bungalow is voor lichaamsbeweging, niet voor plezier. We hebben het geluk dat we dicht bij de zee wonen en op sommige dagen dat het eb is, kunnen we onze oefening doen terwijl we luisteren naar het getij langs de strandkust.
Trompettist met gezichtsmasker
Normaal gesproken zouden we een groot deel van onze week vrienden en groepen bezoeken. Dat is allemaal gestopt. Ik speel in een lokaal orkest, maar de wekelijkse repetities zijn geannuleerd. Wanneer beginnen ze opnieuw? We kunnen niet naast elkaar zitten. Hoe zou een trompettist dit doen met een gezichtsmasker? Als we maandenlang sociaal afstand houden, zal het dan volgend jaar zijn voordat we weer een concert hebben?
Een veerkrachtig museum
Ik doe vrijwilligerswerk en help bij het organiseren van evenementen in het plaatselijke transportmuseum. Maar we zijn nu gesloten en de meeste geplande evenementen van dit jaar zijn nu geannuleerd. Veel van onze vrijwilligers hebben onderliggende gezondheidsproblemen en isoleren zichzelf 12 weken lang. We hebben het geluk dat de financiën van het museum zeer veerkrachtig zijn, maar voor veel andere musea is sluiting voor een lange periode moeilijk.
Positiviteit
Maar we kunnen dit allemaal omzetten in positiviteit. We hebben een dagelijkse e-mail tussen alle 300+ museumleden met een quiz en houden zo contact. Mensen zijn gewillig om te helpen met winkelen en recepten te verzamelen voor kwetsbare mensen. Mijn vrouw maakt ziekenhuis kleding voor het lokale ziekenhuis. Een DJ die aan de andere kant van de beek woont, zette afgelopen zaterdagmiddag zijn luidsprekers aan en alle buren zaten in hun tuin naar de muziek te luisteren. Het is frustrerend dat we onze familie niet kunnen bezoeken, maar met goede internetverbindingen kunnen we videogesprekken voeren en ze op onze telefoons bekijken.
Een prachtige lente
We halen het meeste uit elke dag. Zoals gewoonlijk is het om 7 uur ’s ochtends tuinieren, de groenten uitplanten, klusjes in het onderhoud van het huis, puzzels, ik heb meer tijd om op mijn piano te spelen. We genieten van een lunch in ons tuinhuis onderaan de tuin, bedachtzaam hoe gelukkig we zijn dat de natuur deze lente weer is ontwaakt en ons een reeks van zulke mooie kleuren en geuren heeft gegeven.
(Originele Engelse versie)
Crossing the road
We have had to adapt very quickly to living with Covid-19 and change our routines. We are told to stay at home and are allowed out to exercise for one hour a day, provided we stay two meters apart. People here on the Isle of Wight want to help and are impeccably adhering to this rule, crossing the road so as not to be near one another. Most of our ferries and buses have stopped running, and those that do are only for ‘key workers’, like hospital staff, delivery drivers etcetera.
No traffic
There is very little traffic now. We take our car out once in 14 days to collect groceries from a farm shop, just a six mile trip. Normally we would do 500 miles a month in visits and errands, but that has now stopped. We pay by contactless card. When this emergency has finished, I think very little cash will be used. We truly have entered the world of the cashless society.
Exercising outside
Everywhere is quiet. We walk along the old railway track and the birdsong is so distinct. We stop to listen but not for long, as our hour out of our bungalow is for exercise, not for pleasure. We are lucky that we live near to the sea and some days when the tide is out, we can take our exercise just listening to the ebbing of the tide along the beach shore.
Wind-instrument player with a face mask
Normally, a big part of our week would be visiting friends and groups. That has all stopped. I play in a local orchestra, but the weekly rehearsals are cancelled. When will they start again? We cannot sit next to one another. How would a wind-instrument player do this with a face mask? If we keep social distancing for many months, will it be next year before we have another concert?
A resilient museum
I volunteer and help organise events at the local transport museum. But we are now closed and most of the planned events this year have now been cancelled. Many of our volunteers have underlying health conditions and are self-isolating for twelve weeks. We are fortunate that our finances at the museum are very resilient, but for many other museums, being closed for a long period is difficult.
Positivity
But we can turn all this into positivity. We have a daily email between all 300+ museum members with a quiz and keep in touch. People are volunteering to help with shopping and collecting prescriptions for vulnerable people. My wife is making scrubs for the local hospital, organised locally by everyone wanting to help beat the virus. A DJ who lives the other side of our local brook put his loudspeakers on last Saturday afternoon and all the neighbours sat in their gardens listening to the music. It is frustrating we cannot visit our family, but with good internet connections, we can video call and see them on our phones.
Lovely colours and smells
So, we make the most of every day. Up at 7am as usual, there is gardening-planting out the vegetables, house maintenance jobs to be getting on with, jigsaws, I have more time to play my piano. And we enjoy having lunch in our summerhouse at the bottom of the garden, thinking how lucky we are that nature has again woken up this Springtime giving us an array of such lovely colours and smells.