Betty (90) uit Harderwijk, weduwe, woont zelfstandig
De 90-jarige Betty de Wit veroverde in coronatijd een vaste column in de Harderwijker Courant. Ze schrijft wekelijks korte verhalen over haar belevenissen, die onlangs zijn gebundeld in het boek ‘In lockdown met de kat’.
Familieproject in coronatijd
Hier zit ik met mijn boek ‘In lockdown met de kat’ in handen, en ik ben er blij mee. Het ziet er verzorgd uit en er staan mooie verhalen in. Maar dan realiseer ik me dat het eigenlijk niet alleen míjn boek is. Het is een familieboek! Ja, ik heb het geschreven, dat is waar. Maar er kwam veel meer bij kijken. Mijn dochter heeft de teksten geredigeerd en dat is op zich al een karwei. Voor alle taal en verschrijvingen eruit zijn? Dan het enigszins ordenen, zodat je niet van hot naar her springt met je verhalen. Een kleindochter van me heeft de illustraties verzorgd. Ze tekent mij onder andere als oud dametje, met de kat in het mandje van haar scootmobiel. Mijn schoonzoon heeft alles gebundeld, persklaar gemaakt en bij de drukker besteld. Controleren en verbeteren van de proefdruk volgt. Dan begint het al wat op een boek te lijken.
Gesloten boekhandels
Eindelijk komt er een doos boeken binnen en die moeten natuurlijk verkocht worden. Maar alle winkels, dus ook de boekhandels, zijn in lockdown. Dan gaat de familie weer verder met het project. Een kleinzoon en een kleindochter maken samen voor hun oma een website. Ze doen het vol enthousiasme en liefde. Hoeveel uren werk erin gaat zitten, vertelt mijn kleinzoon. Inderdaad, daarvan heeft oma geen enkele voorstelling of inzicht. Hij doet het technische gedeelte en zijn nicht vult het geheel. Ook zij is daar zeker twee dagen mee bezig.
Moderne techniek
Al met al bezorg ik in deze coronatijd veel mensen afleiding. Weer een andere kleinzoon die ook de titel van het boek bedacht, scherpt de teksten van de website nog eens goed aan. Nog altijd heb ik geen inzicht over het gebruik van een en ander. Eerlijk gezegd heb ik zelf ook geen zin om me in alle computermogelijkheden te begeven. Wel zie ik dat het een prachtig resultaat geeft en dat, als je een boek uitgeeft, de PR goed moet zijn. Met deze website is dat zeker het geval. Dus, zo begrijp ik van de jongelui, als ik op Google ‘bettydewit.nl’ in tik, dan kan ik de hele website zomaar lezen. Die moderne techniek geeft toch werkelijk een wonder aan mogelijkheden. Ik laat het verder maar aan de jeugd over.
Vrolijke afleiding
Nooit heb ik geweten dat er zoveel werk in zit om gedachten uit iemands hoofd, om te zetten in een leesbare boekvorm. Dat het maken van een boek aan zoveel mensen werk en vreugde kan verschaffen. En zo voor vrolijke afleiding zorgt in deze toch moeilijke coronatijd.
Een prachtig feest
Onlangs heb ik mijn negentigste verjaardag gevierd. Dat is toch iets om oprecht dankbaar voor te zijn. En ook dat we dat heugelijke feit eind september al in familiekring hebben gevierd. Tussen regenbuien, storm en wind, en tussen alle beperkingen van het coronavirus door. Het was een prachtig familiefeest. Wat een zegen van onze Heer.
Op een ander moment had dat feest geen doorgang kunnen vinden. Alle horeca dicht en thuis mag je niet meer dan twee mensen per dag ontvangen. Het is een zware tijd voor ons allen. Veel werkloosheid is het gevolg, veel eenzaamheid volgt.
Goede thuishulp
Nu heb ik op het punt van eenzaamheid niet te klagen. Ik heb namelijk een goede thuishulp, drie keer in de week komt ze. Een paar weken geleden trakteerde ze op gebak. Niet omdat ze jarig was. Nee, ze had bij de thuiszorg haar vaste aanstelling gekregen. En dat is in deze moeilijke tijd toch heel wat waard. Wat was zij er blij mee, we hebben feestelijk zitten smullen.
Vaste aanstelling
En nu sta ik ook te juichen. Ik heb ondertussen ruim 21 columns voor de Harderwijker Courant geschreven. Ik vond het iedere keer nog spannend of mijn stukje wel geplaatst zou worden. Maar vorige week mailde de redacteur dat ik het niet meer spannend hoefde te vinden. “Ik reken er nu elke week op”, schreef hij met een knipoog. Geweldig. Ik ervaar het als een vaste aanstelling. Dat is op mijn negentigste toch ongelooflijk. Ja, dat mag wel in de krant!
Met dank aan de Harderwijker Courant.