We hebben in de afgelopen periode het woord ‘dankbaar’ vaak gebruikt

Bert (83) en Abelien (80) uit Wijk bij Duurstede, samenwonend

Gelukkig zijn we samen

Over het algemeen zijn we beiden nog heel actief. We wandelen en fietsen veel, bezoeken graag concerten, gaan regelmatig naar een museum, naar de sauna en we zijn drie keer per week in de sportschool te vinden. Door de coronamaatregelen ging alles dicht halverwege maart, maar het was mooi weer en we konden lekker naar buiten om te wandelen en te fietsen. Het prachtige weer heeft ons in die eerste periode echt geholpen. De sportschool was dan wel gesloten, maar we konden buiten bewegen. We konden gewoon actief blijven en er veranderde niet zoveel. Het ergste was dat we de kinderen en kleinkinderen niet konden ontmoeten. Gelukkig zijn we in staat om gebruik te maken van de moderne media, zodat we wel contact op afstand konden onderhouden. En op een gegeven moment mochten we elkaar op gepaste afstand weer zien. Deze contacten hebben we eigenlijk het meest gemist. We realiseren ons wel dat het voor ons makkelijker is, omdat we samen zijn. Dat is toch echt anders dan wanneer je als oudere helemaal alleen zit.

Maandagochtend bellen

We hebben veel mensen in onze omgeving die alleen zijn. Nu er sprake is van een tweede golf en de maatregelen weer zijn aangescherpt proberen we op maandagochtend te bellen met vrienden en kennissen die alleen thuis zitten. Dat hebben we in de eerste periode ook gedaan. Als we hen bellen dan zijn wij soms de eersten met wie ze contact hebben die dag, wiens stem ze horen. We merken dat ze blij zijn om even hun verhaal aan iemand kwijt te kunnen.

Verbinding via WhatsApp

We zijn al jaren lid van een koor. Door corona hebben we elkaar al heel lang niet meer gezien. Het is een hechte groep, we zijn over het algemeen erg bij elkaar betrokken. Door corona is dat nu helemaal verdwenen. Nu alles toch langere tijd gaat duren, vinden we het belangrijk om iets te doen om die band in stand te houden. We hebben daarom het voorstel gedaan om een app-groep te maken met alle koorleden. Er zijn ontzettend veel reacties gekomen van mensen die blij zijn met dit initiatief. Gisteren appte één van de leden: “Ik ben overgrootmoeder geworden”. Dat zijn dingen die we normaal gesproken in de pauze met elkaar deelden. Ook bleek de echtgenoot van één van de koorleden in het verzorgingshuis te zijn opgenomen. Door corona kon zij hem niet bezoeken. Met hen wil je contact zoeken, als je zo’n bericht hoort. Door de app-groep blijven we met elkaar in verbinding. Voor mensen die alleen wonen is dit nog belangrijker dan voor ons. Jammer dat niet iedereen kan meedoen, niet iedereen heeft namelijk een smartphone of weet hoe WhatsApp werkt.

Actief kunnen zijn

Toen er versoepelingen kwamen, zijn we onmiddellijk weer op pad gegaan samen. We proberen zoveel mogelijk dingen te doen, waarbij we ons aan de algemene maatregelen houden. We gaan weer naar een museum, we gaan uit eten, een paar dagen ertussenuit. We letten er vooral op dat het veilig voelt voor ons. Op de sportschool is het perfect geregeld. Dat is wel fijn, want nu het mooie weer voorbij is kunnen we niet altijd fietsen of wandelen. We stimuleren elkaar om dit soort dingen te blijven doen. Ook dragen we consequent mondkapjes in de publieke binnenruimtes.

Niet naar de IC

We zijn niet echt bang aangelegd. We gaan er gewoon op uit, uiteraard houden we ons hierbij aan de geldende maatregelen. Toen we in het begin van corona zagen wat er met mensen op de IC gebeurde, hebben we wel tegen elkaar gezegd: als we corona krijgen willen we niet opgenomen worden op de IC. Als we dat al zouden overleven, dan heeft dat vervolgens zoveel impact op je mogelijkheden en op je kwaliteit van leven. We hebben gewoon gezegd: dat willen we niet. Daarbij speelt ook een rol dat we 80-plussers zijn. We hebben een prima leven achter de rug. Graag willen we nog door uiteraard, maar niet koste wat kost. En zo staan we er nog steeds in. Dus kwaliteit van leven vinden we belangrijk.

Dankbaar om in Nederland te wonen

We hebben in het verleden veel gereisd, hebben veel van de wereld gezien. Tijdens een reis in Indonesië hebben we een gezin ontmoet waar we in de loop van de jaren een vriendschap mee hebben opgebouwd. We hebben ook nu regelmatig contact met hen. Door corona hebben beide ouders geen werk meer, het toerisme ligt helemaal stil. De kinderen kunnen niet naar school, die is dicht. En digitaal lessen volgen is lastig voor de kinderen. De impact op hun leven is enorm. Als je die verhalen hoort, dan dank je God op je blote knietjes voor wat er hier mogelijk is en de zorg die beschikbaar is. We realiseren ons hoe goed we het hier in Nederland eigenlijk hebben. Een goede gezondheidszorg en een goed sociaal vangnet. We zijn dankbaar dat we hier wonen.

Compassie met de jeugd

We kennen veel mensen van onze leeftijd die momenteel niet naar buiten durven of bezoek durven te ontvangen. Hoewel we begaan zijn met leeftijdsgenoten en de impact die corona op hun leven heeft, ligt onze compassie ook heel sterk bij de jeugd. Natuurlijk willen wij ook dat alles in ons leven zo normaal mogelijk kan doorgaan, maar we zien dat het voor jongeren buitengewoon lastig is om alles in te vullen. De impact op hun leven is enorm. We vinden dat er vaak te makkelijk door ouderen wordt gezegd dat de jeugd het niet goed doet. Als je probeert om terug te denken aan je eigen jeugd, dat is voor ons alweer lang geleden, dan moet je toch invoelen dat het heel moeilijk is voor jongeren om hun leven op deze manier te leven. Ik heb met hen te doen en zie hoe ingewikkeld het voor hen is.

Dankbaarheid

We zien dat veel mensen zich echt aan de regels houden. Er wordt goed afstand bewaard en we realiseren ons dat de omstandigheden hier gunstig zijn. Wat we het meest gemist hebben, zijn de spontane ontmoetingen met kinderen en kleinkinderen. Hen knuffelen, elkaar aanraken. Het is moeilijk om hen geen zoen te kunnen geven, om afstand te moeten bewaren. Gelukkig hebben wij elkaar voor fysiek contact, maar dat geldt ook niet voor iedereen. Moeilijk hoor, als je alleen bent en ook je kinderen en kleinkinderen niet kunt aanraken. Als de maatregelen voorlopig zo blijven dan is dat pittig. Zeker met de feestdagen voor de deur. Tegelijkertijd: we mankeren niets, kunnen actief zijn, zijn ruim behuisd, wonen in een mooie omgeving en zijn in staat om via digitale middelen te communiceren. We zijn tevreden mensen, laat dat duidelijk zijn. We hebben in de afgelopen periode het woord ‘dankbaar’ dan ook vaak gebruikt.