Bep (80) uit Rhenen, weduwe
Ouwe koek
Mijn leven is saai. De kinderen halen de boodschappen, komen even langs maar alles op afstand en dan moet je jezelf verder maar vermaken. Dat gaat wel. Op mijn iPad klaverjas ik veel, maak kruiswoordpuzzels en bowl ik. ’s Avonds kijk ik graag naar Lingo. Twee voor twaalf met Astrid Joosten vind ik ook leuk. Vaak weet ik het woord waar ze naar op zoek zijn nog eerder dan de spelers. Daar geniet ik van. We hebben nu ook nostalgie TV. Ik heb een paar programma’s van de Koningin bekeken. Soms vind ik het leuk en soms vervelend. Dan denk ik: ‘Het is allemaal ouwe koek’, daar ben ik gewoon het type niet voor.
Krakkemikkig
Buiten kom ik praktisch niet meer, loop soms nog eens een rondje om het huis. Maar zeker de laatste weken stond er een harde wind, dan ben ik bang dat als ik naar buiten ga ik kouvat of misschien nog wel erger: val. Gelukkig heb ik een groot huis en kan ik binnen ook rondjes lopen. Mijn vriendinnen zijn ook allemaal aan huis gebonden. Met hen heb ik regelmatig telefonisch contact. Je bent allemaal krakkemikkig en we moeten allemaal omkijken naar elkaar. Dankbaar ben ik voor mijn lieve kinderen en kleinkinderen. Maar het is een moeilijke tijd.
Spaanse griep
Corona vind ik maar angstig, ik bedoel: Ik word 81! In deze tijd moet ik ook weer vaak aan mijn vader denken. Hij kwam uit een groot gezin en toen in 1918 de Spaanse griep uitbrak heeft hij acht broertjes en zusjes verloren. Dat wil je niet, je wilt niemand kwijt.
Huisarts belde op
Vanmorgen bestelde ik medicijnen bij de huisarts en vanmiddag belde ze me spontaan op, heel lief want ik ben toch al een ouwe taart. ‘Ik zie dat u medicijnen heeft besteld, gaat alles goed met u? U loopt risico, dus kijk uit dat u geen kouvat, want komt u in het ziekenhuis, dan mogen de kinderen niet bij u komen.’ Nou dat wil ik natuurlijk niet. Mijn kleindochter werkt in de ouderenzorg, maar is nu ziek thuis: griep. Dat vind ik spannend. Soms wil je zulke dingen eigenlijk niet weten.
Veel bidden
Hoe je erin staat, ligt ook aan je geestelijke gestel. Ik geloof dat er een God is en ik bid heel veel, ook voor mijn kinderen en kleinkinderen en daar ben ik heel dankbaar voor. Dan dank ik Hem, zeg ik Hem wat ik wil. Dat geeft mij rust. Als je die rust gevonden hebt, kan je langer blij zijn ondanks al je verdriet. Dat is een troost.
Geen helden
Vanmiddag keek ik naar een oorlogsdocumentaire. De veteranen werden als helden gezien en zij zeiden: ‘Nee, wij zijn geen helden, we horen bij de gelukkigen’. Dat vind ik prachtig. Waarom zou je een held zijn? Omdat je het hebt gered? Welnee, ze hebben het geluk gehad dat hen niets is overkomen aan het front. En zo hoop ik ook het geluk te hebben dat corona aan mijn huis voorbijgaat.