Anne-Mieke (67) uit Nijmegen, alleenstaand, vrijwilliger
Nog steeds oppasoma
Ik weet niet hoe het kan, maar ik heb het nog steeds druk. ‘s Ochtends kom ik wat langzamer op gang dan normaal, dat vind ik nog steeds lekker, en voor de lunch trek ik ook wat meer tijd uit. De eerste dagen van de lockdown heb ik de ramen gezeemd en andere klussen in huis gedaan, maar inmiddels doe ik alleen nog de wekelijkse poetsbeurt. Op mijn lijstje staan nu dagelijks enkele activiteiten voor mijn vrijwilligersjobs en één dag per week oppassen op mijn kleinzoon. De meeste opa’s en oma’s mogen van hun kinderen nu niet oppassen, maar bij ons is er voor die ene dag geen andere oplossing te vinden. Mijn dochter werkt in de zorg en moet op dinsdag per se op kantoor zijn. Ik ben met mijn 67 jaar nog onder de zeventig en goed gezond, dus het moet kunnen.
Nieuwe dingen leren
Ik schrijf als vrijwilliger voor enkele websites. Zo ook voor Netwerk 100, het welzijns- en zorgnetwerk voor kwetsbare ouderen in Gelderland-Zuid. Daar werd mij gevraagd om wekelijks een interview te houden met een collega-vrijwilliger over het omgaan met de beperkingen in deze tijd. Vergelijkbaar met deze website Wij & corona. Ik was heel blij met de vraag, want daarmee ging de vrijblijvendheid wat uit mijn dagen. En het telefonisch interviewen is nieuw voor mij. Zo leer ik door de lockdown wel meer nieuwe dingen. Ik kan inmiddels ook skypen en video-chatten via WhatsApp.
Lange telefoontjes
Ik ga iedere dag wel een poosje naar buiten. Wandelen in een rustig stukje natuur, fietsen of op bezoek bij een vriendin. Dat alles nadrukkelijk met de nodige afstand, al vind ik het soms lastig daaraan te denken. Bij mij in huis gaat alles normaal, ik leef alleen dus hoef van niemand afstand te houden. Ik moet er bewust aan denken afstand te houden als ik naar buiten ga. Verder houd ik telefonisch contact met vriendinnen en mijn kinderen, dat vreet tijd want zo’n telefoontje duurt al snel een uur. Daarnaast zijn er nog de vele mails, van vrienden en veel van het vrijwilligerswerk. Nu de vergaderingen uitvallen, proberen we dingen per mail te regelen. En ik doe boodschappen voor mijn oudere buren. Zo draag ik ook mijn steentje bij.
To do-lijstjes
Ik zorg dat er iedere dag een paar dingen in mijn agenda staan die ik moet doen. Zo’n lijstje zorgt ervoor dat ik me prettig blijf voelen, als ik mijn tijd verdoe aan puzzelen of televisie kijken voel ik me minder fit. Net als bij veel mensen brengt het coronavirus mij wel wat onrust, daarom is het extra belangrijk goed voor mezelf te zorgen en structuur in te bouwen in mijn dagen. Voor vandaag staat er ‘boodschappen doen’ en het ‘schrijven van dit artikeltje voor de Leyden Academy’. Ik zet ook hele kleine dingen op mijn lijstje, want het geeft een voldaan gevoel als je iets af kunt vinken.
Eerst de belastingaangifte
Aan de dingen die ik ook nog eens zou moeten doen, ben ik nog niet toe gekomen. Zoals de vakantiefoto’s van jaren, en het vastleggen wat ik eigenlijk wil als ik er niet meer ben. Geen onderwerp waar je graag aan denkt, maar het zou goed zijn om dat op mijn lijstje te gaan zetten. Anders komt dat te zijner tijd allemaal op de kinderen neer. Maar ik denk dat ik volgende week eerst toch maar de belastingaangifte doe.
Anne-Mieke’s verhaal is ingezonden door Netwerk 100, een samenwerkingsverband van professionele organisaties in welzijn, zorg, onderzoek en onderwijs in de regio Gelderland-zuid. Samen met ouderen ontwikkelt Netwerk 100 nieuwe projecten en producten die bijdragen aan het verbeteren van het welzijn van ouderen.