Agnes uit Kibera (Kenia), bestuurder van een dagopvang voor ouderen
Dagopvang ouderen
Ik ben de oprichter en bestuurder van The Kibera Day Care Centre for Older People. Ik kan wel zeggen dat het coronavirus het leven hier voor ouderen heel moeilijk heeft gemaakt. Kibera is de grootste sloppenwijk van Kenia, zo niet van heel Oost Afrika. Mensen hebben geen stromend water en moeten dit tegen hoge prijzen kopen. Er zijn geen toiletten en de huizen zijn overvol. Het leven is zwaar voor de ouderen in Kibera. Ons centrum is één van de drie centra waar ze terecht konden voor ondersteuning, maar sinds de overheid het verbod op samenscholing invoerde, mogen ze niet meer komen. Ik maak me zorgen om hoe ze er aan toe zijn, maar probeer ook zelf zo min mogelijk contact met andere mensen te hebben, dus ook niet met ‘mijn’ ouderen. Ik ben zelf immers ook wat ouder en behoor tot de risicogroep.
Verplicht thuis
Ouderen kwamen hier iedere dinsdag en donderdag voor verschillende activiteiten, zoals weven en vloeibare zeep maken. Die zeep verkochten ze dan en sommigen gebruikten dat geld zelfs om de huur te betalen. In kon ze hier ook vertellen over het beleid van de overheid en de berichten van HelpAge voor ouderen. Ik deelde ook de adviezen over hoe je je kunt beschermen tegen het coronavirus, zoals handen wassen, afstand houden en niet je gezicht aanraken. Nu kan ik dat niet meer doen. De mensen zijn allemaal verplicht om in hun huizen te blijven, als ze überhaupt al een huis hebben.
Geen aalmoezen
Tot overmaat van ramp is de katholieke kerk, Guadalupe, gesloten. Zij moedigden hun kerkgangers iedere zondag aan om wat geld te geven als aalmoes, wat ze dan op maandag weer uitdeelden aan deze ouderen. Nu de kerk gesloten is, komt dat geld er niet. Hetzelfde geldt voor de moskee, daar konden ouderen uit Kibera op vrijdag altijd samen eten. Nu mag niemand meer bij elkaar komen. Ouderen bellen me om me te vertellen hoe ze eraan toe zijn. Sommigen durven het echt niet aan om hier te komen om een klein beetje geld te halen om water, lucifers, zout of zeep te kunnen kopen. Ze zijn bang om onderweg met jongeren in aanraking te komen.
Honger
De grootste noodkreet die ik op dit moment hoor van ouderen, gaat over de uitgestelde uitbetaling van hun pensioen. Nu hebben ze geen geld voor de huur, en al helemaal niet om voorraden in te slaan, mochten de maatregelen nog langer gaan duren. De situatie is schrijnend en sommige mensen worden echt wanhopig. Zoals de 84-jarige Charity, die me kwam vertellen dat ze zo’n honger had en niet langer thuis kon blijven. Ze moest wel langskomen, om te zien of zo ook maar iets van hulp kon krijgen.
Het verhaal van Agnes is ingezonden door HelpAge International, een netwerk van organisaties die zich inzetten voor oudere mensen in 85 landen, overal ter wereld. Het HelpAge-netwerk ondersteunt zo miljoenen ouderen om een veilig, gezond en waardig leven te leiden.
To read Agnes’ story in English, please click here.